Highschool love (SwanQueen)

Deel 11

POV Regina

Ik word wakker met Emma nog slapend in me armen. Ik wil haar niet wakker maken dus blijf nog even liggen en kijk hoe ze rustig slaapt. Waar zou ze nu over dromen vraag ik me af. En op dat moment begint Emma te stribbelen en te mompellen. Ik laat haar los omdat ik bang ben dat ze zich gevangen voelt. Ik probeer haar wakker te maken uit deze nare droom maar ze reageert niet op me. "Emma! Word wakker. Het is maar een droom. Ik ben bij je, je bent veilig." Ze kijkt me met betraande ogen aan. "Regina het blijft maar terugkomen. Zodra ik in slaap val begin alles weer van voor af aan, ik kan dit niet." Ik hoor hoe de paniek in haar stem steeds groter wordt en ik kijk hoe er tranen over haar wangen rollen. "Emma wat kan ik voor je doen om je te helpen? Ik wil er voor je zijn maar weet niet hoe. Je kan alles vertellen. Ik zal er altijd zijn met een luisterend oor of een goed advies." Ik druk haar stevig tegen me aan een voel haar gesnik tegen me lichaam.

POV Emma

Ik word wakker door de stem van Regina die me probeert te kalmeren en merk dat er tranen over mijn wangen rollen. Ik vertel haar wat ik steeds droom en hoe ik niet meer durf te slapen bang voor de herinnering van die ene bewuste middag. Ze verteld dat ze me wil helpen en dat ze er altijd voor me wil zijn maar niet weet hoe ze me moet helpe, maar hoe moet ik het haar vertellen als ik het zelf niet eens weet? Niemand heeft zoveel om me gegeven. Op Neal na, hij kon niet anders hij deed het omdat hij dacht hij me op deze manier zou helpen maar ik heb hem sindsdien nooit meer gezien. Het enige wat ik kreeg was een brief, de sleutels van ons autootje en wat geld. Ik wil het Regina vertellen, alles wat er gebeurd is in mijn leven. Waarom ik muren om me heen heb gebouwd. Maar ik kan zien dat zei net zo goed muren om zich heen heeft staan die har beschermen. Ik wil ze stukje voor stukje afbreken tot ik bij de echt Regina ben. "Emma? Wat is er?" Ik schrik uit mijn gedachte op door de zachte stem van Regina. "Ik weet niet hoe je me kan helpen. Ik wil het denk ik even niet over mij hebben." Ze kijkt me aan met een blik waarvan ik niet zeker weet of ze nu bang of gestrest is. "Kunnen we het over jou hebben?" Ik was bang om deze vraag te stellen maar weet dat het moet. Ik moet haar leren kennen en haar vertrouwen. Ik wil haar begrijpen en vooral de muren om haar heen begrijpen. Daarvoor zal ik zelf ook mijn verhaal aan heer moeten vertellen. Maar op 1 of andere manier voelt het alsof ik Regina al jaren ken en ik haar alles kan vertellen en ze nooit over me zal oordelen.

"Ja, ik wil je best mijn verhaal vertellen, als ik jou daarmee help heb ik het er voorover." Ik schrik van deze woorden. Ik had veel verwacht aar dat ze dit antwoord zou geven niet. "Wat wil je weten?" Ik moet nadenken over deze vraag. Wat wil ik weten over Regina? "Alles. Ik wil alles weten wat is er gebeurd in je leven?" ze kijkt me aan met een flauwe glimlach. "Oké. Maar dan wil ik ook meer over jou weten, dat hoeft niet nu meteen. Maar wel snel" Ze kijkt me aan met een kleine glimlach en neemt me mee naar beneden. "Als ik je alles ga vertellen duurt dat nog wel even. Dus ik maak even thee voor ons." Ik ga in kleermakerszit op de bank zitten met een donzig deken om me heen. Regina komt terug met 2 grote koppen thee en gaat tegen over me zitten, ook met een denken om zich heen. En dan begint ze haar verhaal.