Highschool love (SwanQueen)

Deel 10

POV Emma

Drie dagen na het bos.

"Hey, wil je vanavond langskomen. Dan kunnen we misschien taco's maken."

Ik las het bericht en lachte in mezelf, ik wist wat ze bedoelde met taco's maken.

"Met jou heb ik altijd trek in taco's"

"Tot vanavond dan. Xxx"

Ik ga weer verder met me huiswerk en bedenk een smoes om weg te komen.

POV Regina

Ik lees ons gesprek terug. Alsof er niks aan de hand is en er niks is gebeurd. Ik hoop dat mijn plan werkt. Ik heb ooit gelezen dat het een soort reactie van het brein is op traumatische ervaringen die het brein op dit moment niet aan kan. Ik heb ook gelezen dat het werkt als je diegene helpt het te herinneren door die situatie op een veilige manier na te bootsen. Ik hoop dus dat als ze vanavond bij mij is dat ze zich alles weer herinnerd, dan kunnen we aangifte doen en zal hij in de gevangenis terecht komen.

Het feit dat ze zich niks kan herinneren kan ook te maken hebben met een middel dat ze misschien heeft gekregen. Ik hoop dat het alsnog werkt. En anders ga ik het haar vertellen... Ze moet het weten. Ik spring nog snel even onder de douche.

Ik trek lingerie aan, dezelfde als die ik aan het in het hotel. Ik maak het extra gezellig in mijn slaapkamer met kussentjes over het hele bed. Als ik klaar ben hoor ik de bel gaan. Als ik de deur open doe zoent Emma me meteen. Ik glimlach tegen haar lippen aan. "Ik heb je gemist" fluistert ze. Ik voel een schuldgevoel opkomen omdat ik weet wat er met haar gebeurd is en ik het haar niet vertel. Maar ik weet ook dat het niet goed is als ik het haar vertel zonder haar zelf de kans te geven het te herinneren. Ik kus haar tot ademhalen een probleem word. Ik kijk haar aan, pak haar hand en leid haar naar boven. Ze maakt de knopen van mijn blouse los en ik ga met me handen over haar lichaam. Ik weet dat ik verder moet zodat ze het zich weer gaat herinneren. Ik rol ons om zodat ik bovenop lig.

POV Emma

Ik voel Regina 's handen over mijn lichaam en hoe haar handen naar de onderkant van mijn shirt glijden. Ze trekt mijn hemdje over mijn hoofd en ze gaat met haar handen naar mijn borsten. Maar op het moment dat haar handen mijn borsten raken krijg ik weer flitsen, dezelfde als die ik al 3 dagen krijg. Maar nu zie ik meer, niet meer alleen het huisje maar ook de man die me daar heen heeft gebracht en hoe hij me vast maakt in een donkere kamer. En alle dingen die hij met me gedaan heeft. Ik zie Regina die me los maakt met tranen in haar ogen. Ze kan me alleen maar vasthouden. Ik wil opstaan maar het lukt niet me enkel doet te veel pijn. Regina geeft me haar jasje zodat ik me kan verhullen en draagt me naar de auto. Als we in de auto zitten wordt alles zwart. Ik zie alleen maar een bad.

"Emma? Emma? Gaat het wel? Zeg iets" Ik zie Regina voor me met dezelfde paniek in haar ogen als toen ze vond in het huisje. Ik merk dat er tranen over min wangen rollen en dat ik niet meer kan stoppen met huilen. "Bedankt..." Fluister ik nog verzonken in gedachten. Ze kijkt me verbaasd aan. "Bedankt dat je me bent komen zoeken en dat je me hebt gered. En dat je me naar huis hebt gebracht." Ik herhaal mijn woorden. "Emma... natuurlijk ben ik je gaan zoeken. Ik maakte me zorgen om je. Je bent speciaal voor me..." Ik kruip tegen Regina aan en voel hoe ze me kalmeert door met haar handen door me haar te gaan. Ik val in slaap in haar armen, maar droom over de middag in het bos en kan niet wakker worden... 

oke weer een kort deel maar wilde jullie niet laten wachten. Ben dit hele weekend of aan het werk of niet thuis geweest. mar hier is het dan toch nog