Highschool love (SwanQueen)

Deel 13

"I...ik denk dat we het tegen me ouders moeten zeggen." Ik zie dat deze woorden bij Regina in slaan als een bom. "Wat?! Waarom?" Ik hoor dat Regina in paniek is. "Regina... Rustig maar ze zullen het echt wel begrijpen. En ik denk dat ik je nu meer nodig zal hebben, Om alles te verwerken zeg maar." Ik kijk naar Regina van de zijkant en zie dat ze zich begint te ontspannen. Ik leg me hand op haar knie. "We hoeven het maar 1 jaar stil te houden. Dan ben ik afgestudeerd en ben jij niet meer strafbaar" Ik zie dat zij net als ik glimlacht bij het idee dat we gewoon hand in hand kunnen lopen en elkaar kunnen zoenen. "Wanneer wil je het ze vertellen?" ik ben blij dat Regina het met me eens is over mijn ouders. "Ik dacht aan vanmiddag als je me thuisbrengt." "Oké, dan vertellen we het ze samen." Als ik die woorden uit Regina's mond hoor komen gaat er een vlaag van geluk door me heen. Als we op school zijn probeer ik zo onopvallend mogelijk uit de auto te stappen en niet gezien te worden door een docent. Ik loop mee naar het lokaal van Regina, ik heb het eerste uur tekenen. Ik pak me spullen alvast en begin met schetsen. Regina komt achter me staan en legt haar handen op mijn schouders. "Je kan mooi tekenen Em" Ze masseert me schouders en ik gooi me hoofd naar achter van genot. 

(Weet niet wat er ineens gebeurde met de POV maar ik vind het we leuk dus laat het erin)"Ontspan je een beetje, je schouders staan zo gespannen." "Misschien moet jij me daar mee helpen." Ik kijk je speels aan en sta op van de kruk waar ik op zit. "Wat had je in gedachte dan?" ik bijt op me lip. "Geen idee, jij bent de baas." "Ik weet wel wat." De spanning tussen ons groeit. En als we het allebei niet meer tegen kunnen houden, maak je de eerste stap en ontmoeten onze lippen op elkaar. Ik vraag toestemming met mijn tong, maar je houdt me tegen. Ik hoor je zachtjes kreunen. Ik vouw me armen om je nek terwijl jij met je hand door mijn haar gaat. Ik druk je tegen me aan maar er is te weinig afstand tussen ons. "Mmmm, ik moet de les voorbereiden" Je fluistert tegen mijn lippen aan. Ik kus je opnieuw. Dit keer ben jij degene die om toestemming vraagt. Maar ik besluit je te sarren en het je niet te geven. Ik bijt op jouw lip en hoor je weer zachtjes kreunen. "Emmm, ik moet alles nog klaar maken." Ik glimlach tegen je lippen aan. "Ik kan niet zonder je prachtige lippen. Je maakt me gek." Ik laat je los en ga weer zitten op de kruk. "Wacht maar tot de pauze." Je knipoogt naar me met een uitdagende blik. God, je maakt me gek door alleen maar naar me te kijken. Ik wil in je beurt zijn genieten van de rust en het gevoel van geluk dat om jou heen hangt.

POV Regina

Ik zie hoe Emma naar me staart. Ik zou weleens in haar hoofd willen kijken, weten hoe ze denkt en waarom ze altijd muren om zich heen heeft. Ik word uit mijn gedachten gewekt door geklop op de deur. Ik kijk op me horloge, het kan geen leerling zijn. Maar wie is het dan. "Binnen." De deur gaat open en mijn blik is gericht op de deur als een pijl op het doel als Graham binnenkomt. Mijn blik schiet naar Emma die Graham nu ook gezien heeft. "Wwwat doe jij nou hier?" Mijn stem trilt door de adrenaline. "Mag ik mijn ex-vrouw niet even opzoeken?" Ik voel dat ik steeds bozer word maar houd me in. "Nee, eigenlijk niet. Niet na wat je ons hebt aan gedaan." Hij komt langzaam dichterbij. "Dat is niet erg aardig van je Regina. Zo heeft je moeder je niet opgevoed." Ik zie in mijn ooghoek hoe Emma wegkruipt via het magazijn naar het lokaal naast ons. Ik hoop dat ze iemand gaat halen. "Geen woord over mijn moeder." Hij komt nog steeds dichterbij en staat nog maar op een halve meter afstand. Ik voel mijn hart in mijn keel en zie hoe hij naar voor leunt om me te kussen. Elke stap die hij dichterbij zette heb ik er 1 naar achter gedaan. Maar ik sta nu tegen de muur en kan hem niet meer ontwijken. Hij zet zijn handen naast mijn hoofd tegen de muur. Nu kan ik echt geen kant meer op. Hij drukt zichzelf tegen me aan en voel zijn adem in mijn gezicht. Op dat moment zwaait de deur open. Mijn blik schiet hoop vol naar de deur en ik zie Emma staan met Mr. Gold. Ik doe alsof ik zie niet zie zodat Graham ze niet ziet aankomen. Mr. Gold gebruikt zijn stok om Graham hem neer te slaan. Daar ligt hij dan, zoals toen in het bos. "Emma!" Ik ren op haar af en omhels haar nog voor ik erover nadenk dat Mr. Gold ook in het lokaal staat. "Miss Mills gaat het wel?" Ik hoor een verbaasde ondertoon in de stem van Gold. "Ja, ik voel me al een stuk beter." Ik loop naar me tas om me telefoon te pakken en de politie te bellen als ik een politie wagen het schoolplein op zie rijden. "Ik heb de politie al gebeld" Ik kijk naar Emma en zie dat ze glazig voor zich uit staart en in shock lijkt te zijn. "Mr. Gold ik breng Emma naar de zuster, zou u tegen mijn klas willen zeggen dat de les niet doorgaat?" Ik knikt naar me en ik neem Emma mee naar de gang. "Em, wat is er?" "Regina ik was zo bang, zo bang dat alles weer opnieuw zou gebeuren." Ik pak haar vast. "Emma, ik breng je naar huis." "Maar we zouden het vandaag aan mijn ouders gaan vertellen." Ik pak haar handen. "Als je dat nog steeds wilt kunnen we dat alsnog doen."

In de auto praten we over van alles en nog wat en kalmeert Emma al snel. Totdat we haar straat in rijden. Ik zie hoe de spanning zich in haar blik vormt. "Em, Het komt echt wel goed."

POV Emma

Ik voel hoe Regina me hand pakt en hoe haar duim mijn hand streelt. De spanning neemt al iets af.

We lopen naar de voordeur en bellen aan. "Emma?! Wat doe jij nou hier?" Ik zie het verbaasde gezicht van David en glimlach. "We leggen alles zo uit maar eerst willen we wat vertellen." David zet een stap op zij en wijst naar de huiskamer waar Mary Margaret zit. Ik loop ernaartoe met Regina achter me. Als we allemaal zitten begin ik met vertellen. "Jullie hebben misschien wel gemerkt dat ik de laatste tijd veel weg ben naar vrienden. Maar eigenlijk was ik al die tijd niet bij vrienden. Ik was al die tijd bij Miss Mills oftewel Regina." Ik zie hoe mijn ouders me onbegrijpelijk aankijken. "We hebben een relatie" vult Regina me aan. Vol spanning kijk ik mijn ouders aan, maar ze zwijgen alleen maar.