Als ik wakker word ligt Emma nog steeds tegen me aan. Ik probeer op te staan maar als ik beweeg klemt ze haar armen alleen maar steviger om me heen. "Rustig maar ik blijf bij je." Fluister ik haar toe. Ik ga weer naast haar liggen en woel met me handen door haar haren.
"Regina" ik hoor Emma mompellen maar reageer niet. "Regina! Help!... NEEE REGINAAAA!" Ik maak Emma snel wakker. "Emma rustig maar ik ben hier. Er is niets aan de hand. Gewoon een nare droom." Ik kijk naar beneden en zie een angstig en betraand gezicht voor me. "Regina, ik moet naar huis. Met ouders zullen wel ongerust zijn." Als een blad aan de bomen veranderd haar uitdrukking. Van bang en vol paniek, naar koel en rustig. "Als je naar huis wilt dan breng ik je wel." We kleden ons aan en lopen naar beneden. Emma loopt al naar de deur. "Moet je niet even wat eten voordat je weg gaat?" "Ik eet thuis wel" Ik knik en loop achter haar aan naar de auto.
De hele weg zeggen we niets. Ik voel dat er iets is en ik wil haar helpen maar ik weet niet hoe. Ze wil er niet over praten.
Als we bij haar huis aankomen rennen haar ouders -die ik ondertussen al gebeld had- naar buiten. "Emma! Waarom was je ineens weg gisterochtend?" Vraagt Mary Margaret. "Ik wilde gaan hardlopen en verdwaalde" Zegt ze koel en ze loopt naar binnen. Ik kijk haar ouders aan, niet wetend wat ik moet zeggen. "Wat is er gebeurd? Waarom ging ze naar u toe?" Ik weet niet wat ik moet zeggen dus bedenk en smoes. "Ik zag haar 's morgens lopen en toen ze niet op school was ben ik haar gaan zoeken omdat ik ongerust was. Ik ben haar begeleider op school en heb daarom een goede band met haar snapt u?" Ze kijken me achterdochtig aan dus ik ga verder met de waarheid. "Toen ik het bos in reed zag ik een huisje staan dus ging daar vragen of hij iets gezien had. Toen hij de deur dicht wilde doen hoorde ik Emma gillen. Hij wilde mij er niet door laten dus heb ik met neergeslagen." Tranen branden in mijn ogen maar ik moet sterk zijn. "Toen ik de verder ging zoeken zag ik een verstopte deur, toen ik het openmaakte zag ik Emma daar liggen. Ze lag vastgebonden met al haar kleding om haar heen. Ik heb haar mee genomen naar huis en in bad gestopt. Ze wilden nog niet naar huis dus ik heb gezegd dat ze bij mij kan slapen. Ik hoop dat u het geen probleem vind, maar ze leek nogal van streek." Ik zie twee mensen voor me staan met een lege blik en zonder gevoel vastgenageld aan de vloer. "Dank u" Zeggen ze plotseling terwijl ze me knuffelen.
POV Emma
Ik loop naar me kamer en zet me spullen neer. Ik loop naar de badkamer en zet de douche aan. Ik voel me vies. Ik stap onder de douche laat het water over me heen spoelen. Ik blijf zo staan voor 5 minuten. Ik pak me shampoo en was me haren 5 keer. Ik doe er conditioner in en pak een scheermes en scheer me benen. Ik spoel de conditioner uit me haar. Ik pak een stuk zeep en een scrub spons. Ik begin me in te zepen met het scrub kussen en ga over me hele lichaam. Ik doe dit 6 keer tot me huid rood is en brand. Ik zet de douche uit en droog me af. Me huid is nog steeds rood van het scrubben. Ik loop naar me kamer en kleed me aan. Ik ga zitten aan me bureau en sla me boeken open en begin me huiswerk te maken.
De deur gaat open en ik zie het hoofd van mijn moeder om een hoekje "Gaat het wel?" "ja hoor prima." Ze kijkt me verbaasd aan. "Weet je zeker dat het wel gaat? Het is niet niks wat er allemaal gebeurd is." Ik begrijp niet waar ze het over heeft. Het enige dat ik weet is dat ik vanmorgen wakker werd en hoorde dat me ouders ruzie hadden en dat ik toen naar Regina ging en toen zag dat ze een man in huis had. Ik ben toen naar het bos gerent en voor de rest weet ik dat ik wakker werd in het bed van Regina en ze me naar huis bracht. Ik weet ook dat ik voelde en ik wilde douchen en scrubben tot ik het voelde branden. Mary Margaret loopt me kamer weer uit en doet de deur dicht. De rest van de dag ben ik bezig met huiswerk. Ik weet dat ik nog dingen mis van me geheugen van gisteren maar ik weet niet wat. Het enige wat ik me voor de geest kan halen is een gek huisje in het bos.
De volgende dag sta ik vroeg op. Ik wil vroeg op school zijn zodat ik met Regina kan praten over waarom er zomaar een man in haar huis stond. Ik kleed me snel aan en loop de trap af. Me ouders kijken me bezorgd aan. "Emma, waarom ging je die ochtend zo vroeg weg?" Ik hoor dat David het wil weten en dat ik niet lang meer onder deze vraag uit kan komen. "Ik vertel het als ik thuis kom belooft, maar ik moet nu echt naar school. Ik heb eerder met Ruby afgesproken zodat we kunnen werken aan een project." Nog voordat ze antwoordt kunnen geven pak ik een appel en ren ik de deur uit.
Op school zie ik de auto van Regina al staan. Ik loop naar binnen en ga snel naar haar lokaal. Ik zie haar staan, ze ordent haar papier op haar bureau en heeft niet door dat ik in de deuropening naar haar sta te kijken. Ik loop haar lokaal binnen maar ze heeft nog steeds niets door. "hey" ik zie dat ze van me schrikt. "Hey Emma, wat doe jij hier?" Ik kijk haar verbaast aan. "Ik zit hier op school weet je nog?" "Ja dat weet ik, maar na alles wat er is gebeurd. Denk je niet dat het beter is als je nog een datje thuisblijft?" Ik snap niet waar ze het over heeft. Alles wat er is gebeurd? Bedoelt ze het feit dat zij is vreemdgegaan? "Ja, dat is dus waar ik met je over wil praten Regina. Wie was die man die in je huis was? En nog belangrijker wat deed hij daar?" Ze komt naar me toe lopen "Emma dat heb ik je al verteld. Dat was Robin mijn beste vriend, hij kwam langs en had te veel gedronken. Er is niks gebeurd tussen ons." Het voelt alsof er een blok van me schouders af valt en ik loop op haar af. We weten allebei wat we willen en ik leun naar voren om haar te kussen en voel haar lippen op de mijn en haar armen die zich sierlijk om mijn nek wikkelen. "Zie ik je vanmiddag bij mij thuis?" Fluistert ze. "Ik kom, maar ik kan niet lang blijven heb belooft thuis te eten."
JE LEEST
Highschool love (SwanQueen)
Fiksi PenggemarAls Emma een nieuwe docent heeft voor tekenen kent ze haar al van een zaterdagnacht. Maar willen ze dat het daar bij blijft... Dan is er ook nog het verleden van beide dat het allemaal niet makkelijker maakt.