Baştan Çıkaran

Zor..

Bir bölüm sonra bir ara vermeyi düşünüyorum arkadaşlar.Çok uzun olmayacak, birkaç haftalık bir ara olacak.Sezon finalide diyebiliriz buna.İstemediğinizi biliyorum ama buna benim gerçekten ihtiyacım var.Kafamı toparlayabilmek adına.Yaz başlangıcında da hikayeyi sonlandıracağım.Hikaye sonunda karakterleri nasıl yazdığımı , nelerden esinlendiğimi paylaşacağım sizlerle , belki üzülecek belkide şaşıracaksınız. Şimdilik okumaya devam edin.Umarım beğenirsiniz .. 

-Bunu nereden biliyorsun sen ?

-Seni takip etmediğimi , seni unuttuğumumu sanıyorsun sen ? Arda'yla birliktesiniz , biliyorum , görüyorum.Unutmalıyız yaşadığımız şeyi , onca güzelliğe rağmen , birbirimizi deliler gibi sevmemize rağmen unutmalıyız, sırf bu yüzden göz yumuyorum ben herşeye !

-Seni sevmiyorum Semih.

-Bir daha asla bunu söyleme bana !Asla.

-Benim seninle yaşamayı hayal ettiğim hayatı sen şuan Güneş'le yaşıyorsun.Bunu sakın unutma.

-Ben hatamın bedelini çekiyorum, istemediğim bir hayatı yaşıyorum , istemediğim bir kadınla uyuyup onunla uyanıyorum.Ondan uzak durmaya çalıştıkça onun yanında olmak zorunda kalıyorum.Ve bunların hepsi bir bebek için Ela sende bunu unutma !

-Ondan bir malmış gibi bahsetme ! Çocuğun o senin.

-Ona hiçbir zaman o duyguyu yaşatmayacağım ben.O benden bir parça.Ama istediğim hayatın bir parçası değil.

-Biz bittik artık Semih. Beni takip etme , benden vazgeç.Ben senden vazgeçtim artık.Belki de bir hataydı seninle olmam.O daha en başında bana yaptığın şeyden sonra vazgeçmeliydim senden.Yapamadım , kalbimin sesini dinledim.Bir daha olmayacak.O hatayı ikinciye yapmayacağım !

-Beni seviyorsun bunu biliyorum.Unutman gerekiyor bunu da biliyorum.Arda seni mutlu ediyor , kafanı dağıtıyor. Belki de ben aklına bile gelmiyorum.Ama bu yaşadığımız şeyleri silip atmanı sağlamayacak.İçindeki Semih'i öldürmeye yetmeyecek.Herşeye izin verebilirim , beni unutmana , başkasıyla mutlu olmana.Ama sırf beni unutabilmek adına bir evlilik yapmana izin vermem!

-Sen kendinde bana karışma hakkını nereden buluyorsun Semih ? Bir ilişki yaşadık , güzeldi , güzel zaman geçirdik seninle ama bitti.Senin yaptığın bir saçmalık yüzünden bitti. Senin buna başka bir çözüm bulamaman yüzünden bitti.Sevginden şüphe etmedim hiçbir zaman ama buna sahip çıkacak , orta yolu bulacak bir yüreğin olmadığı için bitti.Şimdi sakın benim hayatıma, kararlarıma karışma.Vereceğim hiçbir karar seninle ilgili olmayacak.Ve şunu da aklına sok , ben seni artık sevmiyorum !

Bu sözleri söylerken sanki içimden bir parça kopmuştu sanki.Yanlış birşey söylememiştim belki ama yinede onun gözlerine baka baka yalan söylemek kalbimin sızlamasına neden olmuştu. O an gerçekten birşeyi farkettim.Birşeyden emin oldum.Arda benim sadece aklımı oyalıyormuş meğer , kalbimi değil..

Hiçbir şey demeden öylece bakıyordu gözlerime.Kızarmışlardı , dolmuşlardı..

Hızla çıktım kapıdan bir taksiye atladım , gitmek istediğim yeri bile söyleyemedim, nereye gitmek istediğimi bilmiyordumki. Bir süre sonra okuldan arabamı almaya karar verdim.Arabamı aldım , evin yolunu tuttum.Telefonum kapalıydı , ulaşamazlardı bana.Kimseyle karşılaşmak istemiyordum o an , Arda dahil !

Mutfakta kendime bir kahve hazırlarken Selda yanıma geldi.Bakışları her zamanki gibi öfke doluydu.Ama bu seferki daha tazeydi.

-Semih'ten sonra şimdi sıra Arda'da mı ? Yeter artık , bırak oğullarımın peşini. Senin ,o herkesin gözdesi , prensesi olan Ela'nın sakladığı şeyi biliyorum, oğullarımın ikisi de senden daha iyilerini hakediyor ! dediğinde ellerim titremeye başlamıştı.

Gerçekten öğrenme ihtimali olamazdı.Benden başka hiçkimse bilmiyordu bunu , o nasıl öğrenebilirdi ki ?

-Babana Arda'yla arandaki şeyi anlattım , onun sana evlenme teklifi ettiğinide anlattım.Mahvoldu , bunu senden asla beklemiyordu. Sen onun hayallerini yıktın , sen onun göz bebeğini öldürdün !! Sana bir bilet aldım ,İtalya'ya gidiyorsun .Bir süre buradan uzaklaş , babanın gözündeki değerin tamamen bitmeden.Arda seni unutmalı, bunu benim ya da kendin için değil baban için yapmalısın Ela,siz Arda'yla asla birlikte olamazsınız,buna izin vermem, dedi.

Ne Arda, ne Semih, ne şu kaltağın bana emir veren tavırları ne de herkesten sakladığım en önemli sırrımı öğrenmesi, hiç biri bana benim babama yaşattığım hayal kırıklığı kadar acı veremezdi. Babam , kahramanım , benim herşeyimdi o. Gerçekten böyle mi düşünüyor ? Emin değilim. Babam bana her zaman saygı gösterdi hayatım boyunca.Yanlış birşey yaptıysam , bana gelip doğrusunu anlattı.Ne düşündüğümü ne hissettiğimi sordu.Şimdi gerçekten böyle düşünüyorsa ben onun yüzüne bir daha asla bakamam.

Gözlerimden akan yaşlara engel olamadım.O gerizekalının karşısında böyle zayıf görünmek istemezdim ama babama yaşattığım duygu beni o kadar çaresiz bıraktı ki..

Belki ani bir karardı , belki yanlıştı , babamla, Arda'yla konuşmam gerekirdi.Ama yapamazdım , gitmek zorundaydım.''Tamam''dedim.

O aptal suratında zafer kazanmış gibi bir ifade vardı sanki.Umurumda da değildi bu.İsterse beni yerden yere vursun , ben babama yaşattığım hayal kırıklığından sonra zaten paramparça olmuştum..

Odama çıktım , bavullarımı hazırladım.Bütün eşyalarımı gelişi güzel koydum içine. İhtiyacım olan en önemli şeyleri aldım.Uçağın saatine daha olmasına rağmen evden çıkmam gerekiyordu , hızlı hızlı hareket ediyordum , kaçar gibi..

Aşağıya Selda'nın yanına indiğimde merdivenlerin başında beni bekliyordu.Gözlerinin içi gülüyordu resmen.Ben bu kadının hale geleceğini , beni evimden böyle göndereceğini kırk yıl düşünsem akıl edemezdim.

-Herşey senin iyiliğin iç....

-Kapa çeneni ! Seninle bir gün hesaplaşacağız . O gün geldiğinde , bana yalvaracaksın !

Bu tavrımı görünce suratı kaskatı kesildi , kıpkırmızı oldu.Sonra birşey demeden yukarıya çıktı.

Dönüp evime bir kez baktım.Kimbilir bir daha ne zaman geri dönecektim.Döndüğümde böyle mi olacaktı , evime gelmiş gibi hissedebilecek miydim, bilmiyordum.

Tam kapıyı açıp çıkacakken Arda'yla karşı karşıya geldim.Gözleri kan çanağına dönmüştü , kızgın , kırgın çok garip bir hali vardı.

Bir bana bir de elimdeki bavula baktı.

-Nereye ? diye sordu.

-Gidiyorum Arda , gitmem gerekiyor, dedim.

Nereye , neden diye sormadı bile.

-Ha ! Dur tahmin edeyim.Semih seni okuldan aldı , küçük kulübenizde görüştünüz ve birlikte buradan uzaklaşmaya karar verdiniz ? Ya da bir başka ihtimal , görüştünüz sen reddettin fakat onu sevdiğini anlayınca benden uzaklaşmak için gitmeye karar verdin.Hangisi ?!!

Yüzünde ilk defa böyle bir ifade görüyordum onun.O şevkatli aşkla bakan gözleri o kadar soğuktu ki şimdi.

Söyleyemedim , birşey diyemezdim. Gitmemin o kadar çok nedeni vardı ki.Bir nedeni de ondan uzaklaşmak zorunda olmamdı.

Başımı önüme eğdim.Karşımda dikilen bedenini kenara çekti ve kapıyı açtı.Kapıdan çıktığım anda gözlerimden akan yaşlara engel olamadım.

'Gitme de , tut kolumdan herşeyi hallederiz , sana onu unuttururum , herşeyi unuttururum, mutlu olacağız de !!'

Arda

'Gitme Ela ! Seni seviyorum, yalvarırım gitme .. '

Ağır adımlarla ilerlemeye devam etti , durmadı.Gitme diyemedim.İçimdeki bana ihanete uğradığımı hissettiren şey engel oldu. Gururum engel oldu , sadece baktım arkasından , hiçbir şey diyemedim..