Baştan Çıkaran

Efendim ?

-Arda'nın yanındaki kız kim ?

-Sevgilisi.

-Şaka yapıyorsun ? dedi Buse şaşkın gözlerle. Hayır anlamında kafamı salladım.

Doktorun babamın yanından çıkmasını bekliyorduk. Deniz bir yanımda , Buse diğer yanımdaydı. Semih, Arda ve adının Merve olduğunu öğrendiğim sevgilisi diğer yanındaydı. Arda'da Semih'te bana bakıyordu. Ben Merve'ye, o da bana . .

Hoş bir kızdı. Uzun , kumral düz saçları , beyaz bir teni vardı. 

Hiç konuşmamıştık ama bizim hikayemizi biliyordu. Gözlerinden belliydi bu. Nefretle değil , başka bir şeyle bakıyordu bana. Gözlerinde farklı bir şey vardı tam olarak anlayamadığım.Ona bakmak çok garipti. Arda'nın sevgilisiydi o , bunu böyle düşündüğüm zaman içim acıyordu sanki. Arda'yı ben istememiştim , ben çıkmasını istemiştim hayatımdan. Yine de onun benim için bir savaş vermesi , beni herşeye rağmen sevip koruması çok güzeldi. Şımarıklıktı ama bir yerlerde olması mutlu ediyordu beni. Şimdi ise çıkmıştı tamamen hayatımdan , gözlerimle görüyordum. Tam karşımdaydı ..

Kimse konuşmuyordu. Koridorda yürüyen hemşireler dışında. 

Selda'yı hayatımızdan çıkarmıştım çıkarmasına da sonucunu ağır ödemiştim. Üstelik sadece ben değil , herkese ödetmiştim bunu. Buna hakkım yoktu , biliyordum. Yine de böyle olacağını tahmin edememiştim işte.

Uzun bir süre bekledik doktorun odadan çıkmasını. Çıktığı zaman yüzünde bir gülümseme vardı. Hepimiz aynı anda ayağa kalkıp yanına gittiğimizde ;

-Babanızın durumu iyiye gidiyor , uyanması bunun bir göstergesi. En fazla 1 hafta hastahanede yattıktan sonra eve gidebilir. Fakat dikkatli olmanız gerekiyor. Kalp krizi çok önemli bir şey bunu az çok bilirsiniz. Bundan sonra heyecandan , üzüntüden uzak durması gerekiyor , yoksa kalp krizi tekrarlanabilir. Ve kalbi ikinci bir krizi daha kaldıramaz , o zaman böyle şanslı olamayız, dedi.

İlk söylediklerini duyduğumda içim rahatlasada sonra duyduklarım içimdeki acıyı aldığı gibi bıraktı yerine. 

Onu heyecandan uzak tutmak ? Nasıl olacak ki ?

Onunla yapmam gereken uzun bir konuşma varken. Selda'yı hayatımızdan çıkarmışken onu nasıl uzak tutardık böyle duygulardan bilmiyordum.

Yine de o zamanki önceliğimiz babamı hastahaneden çıkana kadar rahat ettirmekti.

-Ela , baban çıkana kadar onunla görüşme bence. Konuşmanız gereken önemli şeyler var farkındayım ama en azından bir süre kendini toparlasa onun için daha iyi olur. Seni sorarsa bir birşeyler uydururuz biz , dedi Semih.

Biraz düşündükten sonra bunun mantıklı olduğunu farkettim.

-Tamam. Beni sorarsa burada olmadığımı söyleyin , ne bileyim önemli onu üzmeyecek şeyler söyleyin.Üstelik bebeğinle ilgilenmeyi sakın unutma Semih !

-Sen merak etme. 

-Benim şimdi halletmem gereken birkaç şey var. Onları halledip , babama eşya getiririm.

-Ne işin var ?

-Açıklama yapmam gereken birisi var ,dediğimde Arda'nında Semih'inde yüzünde oluşan ifade aynıydı ama yapabileceğim bir şey yoktu. Hayatımı düzene sokmaya çalışıyordum , yeni bir karmaşaya yerim yoktu.

Yanlarından ayrıldığım gibi Semih'in bebeğinin yanına gittim. 

Ona bakarken , hayatımdaki acılarcan sıyrılıyordum. Gerçekten buydu hissettiğim.