Baştan Çıkaran

Kahretsin !

Okuma sayısı çok fazlalaşmış , bir de vote ve olumlu olumsuz farketmez yorumlarınızı görürsem çok sevinirim.İlginiz için çookkk teşekkür ederim arkadaşlar :) 

-Erkan arayan Ela , Buse yanındaymış ve herşeyi biliyomuş.Seni ve Güneş'i istiyor.Bu sefer gerçekten boka battık !! Kafam durdu ne yapacağımı bilmiyorum. 

-Arda ! Arda'yı arayalım hemen,dedim.

Arda'yı aradı Semih ve yaklaşık 15 dakika sonra geldi yanımıza , durumu anlattık. O da şaşırmış haldeydi ve ne yapacağını bilmiyordu.

-Ben bizim çocukları ararım sen git Güneş'i al , sahilde buluşalım yolda düşünürüz ,dedi.

Ne çocuklar ama, herkese lazım böyle çocuklar , diye düşündüm bir an valla.

Çok korkuyordum ama bi yandan da yanımızda Arda olduğu için güvende hissediyordum kendimi.Daha önceden de onun sayesinde kurtulmuştum zaten doğru düzgün bir teşekkür bile edememiştim.Bu işten de yırtarsak ona ve arkadaşlarına bir ziyafet çektireceğim , kararlıyım. Arabada giderken o kadar çok çabalamamıza rağmen ne yapacağımızı bulamamıştık.

Semih ve Güneş'le buluştuğumuzda Arda'nın arkadaşları da sahilde bizi bekliyorlardı.Bu sefer nereden baksan bi 15-20 kişi vardılar.Hepsi de iri yarı çocuklardı.Bu kadar çok insan görünce gerçekten içimdeki korku gitmişti.

-Bakın olay şu, Erkan Buse'yi kaçırdı ,Güneş ve Ela'yı istiyor.Amaç hepsini oradan sağ salim çıkarmak ama adam akıllı bir planımız yok.Erkan'ı biliyorsunuz adam kolay lokma değil ve oraya ne kadar kalabalık gelecek bilmiyoruz.Belki bizim sayımızda yeterli değil bunu hiç bilmiyoruz.Birkaçınızı tanımıyorum ama bizim çocuklar sayesinde buradasınız , başınıza gelebilecekleri biliyorsunuz eyvallah bu yaptığınızı unutmam ,diyerek birkaçına göz kırptı.

İçim bir garip olmuştu ,Arda bile tanımıyordu bazılarını ve hepsi bizim için toplanmıştı.Hele Arda, gözüme çok hoş görünmüştü o an, o konuşmayı yaparken.

-Dikkatli olun çocuklar, dedi Semih ve benimle Güneş'i Arda'nın arabasına bindirdi.Ne kadar çocukların varlığı benim korkumu azaltsa da içimde hala bir heyecan vardı,garipti.

Yol boyunca hiç konuşamadık çünkü ne yapmamız gerektiğini hiç birimiz bilmiyorduk.Yine Arda'nın şu her yere yetişen arkadaşlarına kalmıştık anlaşılan.

Geçen sefer Erkan ile anlaşmak için gittiğimiz depo önüydü burası.Bu sefer dışarıda 4 tane camları siyah film kaplı,minibüs tarzı araba vardı.Hepsinin başında da 2şer 3er tane koruma duruyordu.Erkan yoktu ortalıkta , büyük ihtimal o içerideydi ve onun yanındada en az 3-4 adam olduğunu varsayarsak sayımız onlardan daha fazlaydı.Yinede bunu bilemezdik , bu adamdan korkmuştum çünkü bir kere , gerçekten ne yapacağı belli olmuyordu.

Arabadan indiğimizde adamlardan 3 tanesi yanımıza doğru koştu kollarımızdan tuttu ve içeri doğru sürükledi bizi.Yalnız içeri doğru sürüklerken bir an arkama baktığımda o siyah ürkütücü arabalardan yığınla adamın indiğini gördüm.Adamlar biz içeri girdikten sonra kapıyı kapayıp kapının önüne dizildiler resmen.

İşte şimdi sıçtık , onları öyle görünce ne Arda kaldı ne de onun arkadaşları !

Hele içerideki manzara ! O manzarayı görünce gerçekten hayatımın biteceğini düşünmüştüm.İçeride 10-15 kişi vardı herhalde sayamadım , Erkan bir sandalyede Buse onun önünde elleri ve ayakları bağlı bir şekildeydi.Hemen Buse'nin yanına koştum sarıldım öptüm ona , ağlıyordu.Adamları tuttular beni birkaç kere tokat attılar,sarstılar, canım acıyordu , korkudan sesim çıkmıyor ,ellerim titriyordu.Tutulmuştum sanki.Semih birkaç tanesiyle boğuşup onları yere devirse de kaçınılmaz sondan kurtulamamıştı.Kaşı kanıyordu,canı acıyordu belliydi.Hepimizi aynı şekilde oturttu Erkan ve konuşmaya başladı o iğrenç ses tonuyla ;