Baştan Çıkaran

Çok yakında..

Araya sınavlarımda girdiği için sizi biraz daha bekletmek zorunda kaldım özür dilerim arkadaşlar. Tek tek cevaplayamadım ama güzel , upuzun yorumlarınız için çok çok teşekkür ederim. İlk roman tecrübem bu , beğeniyor musunuz bunu bile bilmezken aldığım mesajlar , yorumlar beni öyle mutlu etti ki size anlatamam.  Bende de yetenek varmış demek  :) Yeni bölümleri de umarım beğenirsiniz iyi okumalar ..

**

-Büyüyünce ne olacak acaba ? Nasıl biriyle evlenecek ?

-Farkeder mi ? Bizi utandırmasın , kimseye muhtaç olmasın , iyi bir insan olsun yeter bence , dediğimde yüzüme dokundu.

-Senin gibi bir annesi varken kötü biri olması mümkün değil zaten , dedi.

-Senin gibide babası.

-Annee babaa bakın yaralanmış , diyerek elindeki kuşu uzattı bana.

-Ona bakmak ister misin ? İyileşince de serbest bırakırız.

-Eveeett , diyerek bağırıp boynuma sarıldı.

Sevdiğim adam yanımda , oğlum yanımda , huzuru buldum sanırım artık , haketmiştim ben bu hayatı , gerçekten ..

**

Gözümü araladığımda pilotun inmek üzerinde olduğumuzu bildiren anonsunu duydum.Rüyaymış hepsi ..

Rüya da olsa onun yanında olmak güzeldi.

Uçaktan indiğimizde içimi bir heyecan kapladı birden.Yeniden memleketimdeydim.Uzakta olmak , istemeden yaşadığım yerden uzaklaşmak çok yıpratmıştı beni.Hiç göremediğim oğlumu görmek dışında.

Onu orada bırakmak ve bir daha ne zaman göreceğimi bilememekte çok zordu o an benim için. Birden ben senin annenim diyerek karşısına çıkıp onun o tertemiz aklını bulandıramazdımki. Anne , baba bildiği insanlardan onu uzaklaştıramazdım birdenbire .Mutluydu , huzurluydu. Bu da bana yetiyordu işte.  

İyi bir aileydi , annesi çalışmıyor ,babası ise bir restaurant işletiyordu. İstediğim zaman onlara bir aile dostu olarak gidip oğlumla yakından görüşebiliyordum. Beni çok seviyordu. Çok akıllı ama felaket derecede yaramaz bir çocuktu. Ailesine her türlü yardımı yapıyordum , maddi manevi ne olursa. Onlarda bunun karşılığı olarak oğlumla beni tanıştırmışlardı. Onlardan tek bir isteğim olmuştu , o da bebeğime türkçe öğretmeleriydi. İkisi de biliyordu ama konuşulmuyordu. Bir gün elbet herşeyi öğrenecekti o yüzden zorluk çekmesini istememiştim.Genç değildiler ve tek çocukları Kerem'di.Herşeyin farkında bilinçli insanlardı. Anlayışla karşıladılar ve türkçeyi öğrettiler. Az da olsa türkçe de biliyor , anlıyordu. Onun ağzından Ela Teyze lafını duymak içimi bir hoş ediyordu. Kararlıydım , bir gün ; anlayabileceği yaşa geldiğinde , ona herşeyi anlatacaktım.

- Ne düşünüyorsun Ela ? diye sordu Arda.

- Eve gidince nasıl bir manzarayla karşılaşacağımı, babama ne diyeceğimi, annene nasıl katlanabileceğimi. Kısacası hiç birşey düşünmüyorum.

- Bu kadar gergin olma , düşündüğün kadar kötü olacağını sanmıyorum, dedi bir elime dokunup.

Bir şey hissetmemiştim bundan. Bir arkadaş gibiydi sanki o el. Oysa şu olayları sindirdikten sonra Arda'nın benden yine aynı şeyleri bekleyeceğini biliyordum. O durumu hiç düşünmemeye çalışıyordum.Düşünmem gereken o kadar çok şey vardı ki..