PWEDENG TAYO NA LANG?

Part 8

Kinabukasan...

"Rose I have something to tell you..."

"Ano naman yun?" sungit agad??

"Niyaya ako ni Kriezler kahapon para sa valentine" biglang tumayo si rose tapos aalis na sana pero pinigilan ko

"Rose okay ka lang ba? Iniiwasan mo na ba ako?Ayaw mo na ba akong maging BFF? tell me please??" nangingilid na mga luha niya at yun ang kinagulat ko... ang matapang na Rose ba yan??

"Marion just let me go please?"

"No tell me first kasi..."

"You're not helping Marion"

"ano ka ba san pa naging mag BFF tayo kung di mo pa sasabihin kung ano yang problema mo" sabo ko pero bigla akong nagulat sa sinabi niya.

"Do you know what really my problem is? IKAW and your boyfriend.. Marion he's my childhood sweetheart, my first crush, first puppy love, and first love... Do you still remember yung pinakita kong picture niya sayo ha?" kaya pala familiar siya sa akin

"Marion it breaks my heart seeing you two so happy and having sweets on each other and also when you tells me your stories with him. Ang sakit-sakit para akong namamatay deep inside. Akala ko kaya kong hayaan na lang kayo just for our friendship pero ang hirap ang sakit sobra. It kills me inside"

"Rose sorry"

"Walang magagawa yang sorry mo ngayon. Hindi mo mapapagaan ang nararamdaman ko"

"ano bang gusto mong gawin ko Rose?"

"Break up with him and make him to be mine"

What??? ouch alam niyo yung nararamdaman ko that moment???

"Kung magagawa mo yan I'll be your friend forever and I'll forgive and forget what you've done to me". pahabol niya saka siya tuluyan ng umalis.. Alam niyo yung nararamdaman ko talaga???

SOBRANG SAKIT. I'm torn between my love and my BFF.

Napatigalgal ako na naiwan habang naghahabulan yung mga luha ko sa pisngi ko... di ko alam ang gagawin ko..

Sa bahay di ako nakatulog kahit na nakatawag na si choco ko. nag-iisip ako ng malalim di ko alam ang gagawin ko talaga. Di ako makapagdesisiyon ng maigi.

After ng nangyari sa amin ni ROse. Palagi ko siyang nakikitang umiiyak sa mga sulok-sulok dito sa campus and I hate to see it kaya naman pagmagkasama kami nitong ni choco palaging lutang isisp ko.

"Sweety"

"OH??"

"Ano bang iniisip mo? may problema ba tayo?"

"Wala choco wag mo na lang akong pansinin"

"Eh pwede kaya yun? Choco mo kaya ako"

"Wala talaga to choco puyat lang kasi ako kakabasa ng wattpad "

"Kaw talaga wag kasing masyado marami pa namang mga raw para magbasa eh"

"Nakakaadik kasi choco"

"14 na pala bukas sweety, don't forget our date ha? sunduin kita ng 7 pm"

"opo choco di ko kaya yun makakalimutan" talagang di ko yun makakalimutan dahil nakapagdecide na ako....