PWEDENG TAYO NA LANG?

After shock

Kriezler POV

That night, di ko alam ang gagawin ko

"I'll break up with you but do love Rose instead... If you really love me love her, kung pwedeng pakasalanan mo siya then do it."

paulit-ulit na bumabalik sa utak ko yun nanghihina ako parang gusto kong magwala nun di ko siya mapigilan dahil gulat na gulat talaga ako.

all night and day i've cried for her and also I drink liqiuor. My parents keep on comforting me at home but still the ache never end just like my heart was torn into pieces.

Hindi ak0 pumasok ng isang linggo pero ng sumunod na pumasok na ako dahil kailangan.

Graduating na ako kaya pinilit ko na lang muna pumasok kahit na hindi pa ako okay

Sa School....

I saw her walking down at the corridor getting away from their building. I run to her. I want to plead for another chance to her.

Marion POV

Pinilit kong pumasok pati ngumiti na din kahit sa harap ni Rose. My eyes can't hide that i've been crying night to night.

habang naglalakad ako sa corridor kasi tapos na klase namin di na ako nakisabay kay Rose, biglang may humawak sa braso ko kaya naman napatigil ako sa paglalakad "Kriezler???"

"marion can we talk please?"

"Wala na tayong dapat na pag-usapan

"Please??"

"No"

Bigla siyang lumuhod sa harapan ko saka humahagulgol na siya at ikinagulat ko yang ginawa niyang iyan, hindi lang pala ako pati pala tong mga nasa paligid ko gulat na gulat rin.

"Marion please give me another Chance, pupunan ko lahat ng pagkukulang ko sayo, sabihin mo lang sa akin. I'll do whatever just please don't do this to me. saan ba ako nagkulang sweety? Sa mga surprises ko ba?? endearment ko ba?? sa time ko ba? o sa mga effort ko? tell me please?? marion please?Sinaktan ba kita, sorry if I do that..it's not my intention promise. i won't do that again and I won't do anything that will makes you unhappy and breaks your heart please do come back"

napahagulgol ako sa mga sinabi niya pero wala na akong magagawa para dito, my decision is final and kailangan ko na itong pangatawanan para kay Rose.

nakita ko naman si Rose sa 2nd floor ng building namin. Pinapanood niya kami habang umiiyak din.

"Kriezler, stop it, wala kang pagkakamali o pagkukulang just love her more than you love me then i will be as happy as you thought" liar I said to my self.

I step my feet to go away pero niyakap niya mga binti ko

"Please Marion don't do this"

I try to walk again pero mas lalo pa niyang niyakap mga binti ko then said

"Marion I love you" humagulgol ako

naglakad siya ulit na nakaluhod siya na parapan sakin, humahagulgol din siya na pinangkiskis ang dalawang palad niya na parang bata na nagmamakaawang wag paluin ng magulang. gusto ko ng mamatay sa mga oras na ito.

"Marion don't do this! One more please, one more" He plead me to death. nahihirapan na ako but all I can say is

"Please Kriezler don't make it hard for me I'm ripping out"

then tumakbo na ako palabas ng gate lumingon ulit ako humahagulgol pa siya lalo na nakadapa na sa lupa. I can see the pain in him but I can't help him then i see Rose came over to him and help him to stand. Ang hirap... ang SAKIT!!!

Kriezler POV

I plead her to death kahit konting pride at kahihiyan ko sa sarili ko nilunok ko na para sa kanya but it didn't work at all.

She wants me to love rose but I can't sya talaga mahal ko.

Everyday nasa tabi ko si Rose pinapatawa ako and i fake it everytime she tries. I just doing what Marion favors is. I'll try it even if it is hard ayaw ko na siyang mahirapan pa