Kadın elini kaldırıp ''ben,zeynep'' dedi, böyle sırıtarak şirin olduğunumu sanıyor diye düşündüm şaşkınlığım git gide nefret,sinire dönüşüyordu tahmin ettiğim şeydi babamın sevgilisiydi... Elimi kaldırmayınca babam araya girip
'' zeynep,aleyna hadi geçelim salona bir an önce yemeğimizi yiyelim değil mi ? '' dedi
mahcup olmuş ses tonuyla Masaya geçtik,ne babamın ne zeynebin yüzüne bakıyordum babam la zeynep konuşmaya hazırlık yapıyorlarmış gibi tavırlar sergiliyorlar dı Anlamıştım, ama takmıyordum git gide sabrım kalmıyordu çünkü...
Babam ''aleynacıgım,bizim senle birşey konuşmamız gerek'' dedi.
Zeynep te ''aslında ben hep bu anı beklemiştim hazır olduğumuzu düşünüyoruz,yani babanla biz---'' Demesine kalmadan lafını kestim
''Gerek yok,cümlenin devamını getirmesen de olur,mutluluklar size'' diyerek masadan kalktım Daha fazla duramazdım o masada Montumu alıp kapıya doğru gittim saatin kaç olduğu umrumda bile değil di, babamın ''aleyna,buraya gel'' demesini bile aldırmadım tek istediğim biraz rahatlamak kafamı toplamaktı cebimden telefonu çıkartıp elisayı aramayı düşündüm sonra tek kalsam daha iyi olur diye tekrar telefonu cebime attım kulaklıklarımı takıp telefondan da şarkı açarak evin yanındaki parka doğru yürüdüm Parka geldiğim de salıncakların birine oturup kendi kendime sallanmaya başladım,düşünüyordum babam anneme bunu nasıl yaptı diye gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı şuan kendimi sıfırda da hissediyordum bitkindim....
Birden salıncağın daha fazla sallandığını daha doğrusu birinin beni salladığını anlamıştım hızlıca sallanıyordum hemen kulaklığımı çıkarıp arkama baktığımda poyrazı gördüm
''Ya senin ne işin var burda,indirsene beni'' dedim ''Ne güzel sallıyorum işte küçük,hoşuna gitmiyor mu?'' Dedi.
O sırada beni sallamaya devam ediyordu
beni ''İnan seni çekemicem,gerçekten bak,bırak beni'' dedim
Bir hamlesiyle durdurdu beni Hemen kalktım salıncaktan ve poyraza döndüm
''Ne istiyorsun ya benden?, niye her seferinde karşıma çıkıyorsun?'' Dedim bağırarak
zaten sinirliydim birde onu gerçekten çekemezdim ''Bilekliğimi ver'' dedi yüzünde düz bir ifade vardı.
''Bak,senin bende bilekliğin filan yok bende senin hiçbirşeyin yok beni rahat bırak'' diyerek tısladım
avazım çıktığı kadar bağırmıştım hatta bi ara sinirden yumruklarımı bile sıkmıştım
'' çarpıştığımızda sen almadın mı cebimden bilekliğimi'' dedi soru soran ifadeyle
'' ya sen salak mısın,ben senden birşey almadım ben öyle birisi değilim önyargılı olmaktan vazgeç'' dedim.
''hoşuma gidiyor...'' dedi.
anlamsızca yüzüne baktım,ne demek istiyordu bu şimdi?
''ney hoşuna gidiyor?'' dedim sinirim hala geçmemişti
''böyle davranman...'' dedi...
şaşırmıştım şaşkınlığımı gizleyememiştim ona karşı anlamsız duygulara yine bürünmüştüm öylece bakıyorduk birbirimize ilk defa bu kadar içten bakıyordu sanki bana ilk defa poyrazın bu bakışlarını yakalamıştım..
karanlıktaki o mavi gözlerini ve yüz hatlarını bir kere daha yakından incelemiştim, gerçekten çok kusursuzdu
içimden 'kendine gel kızım' diyerek gözlerimi başka tarafa çektim
''tekrar söylüyorum bende bilekliğin filan yok'' dedim yine kararlı ses tonumla arkamı döndüm ona,2 adım bile atmamıştım ki karşıdan gelen bir grup bize doğru geliyordu
hemen poyraza döndüm sinirlenmişti,gözlerini o gruba dikmişti, gözlerinden sinir fışkırıyordu sanki
''poyraz?'' dedim.
bana bakmıyordu ''aleyna,eve git'' dedi
gitmicektim,yavaş yavaş korkmaya başlasam da gitmicektim
''gitmicem!'' dedim..
poyraz elini yumruk yaptı kolundaki o damarları görebiliyordum çok sinirlenmişti
''aleyna,sana eve git dedim!'' dedi.bu kadar bağırmasına korksam da gitmedim
poyraz hemen önüme geçmişti,arkasından gelenlere bakıyordum,olup biteni anlamaya çalışıyordum
gruptan bir çocuk bir adım öne çıkıp cebinden birşey çıkarttı ve poyraza gösterip sallıyordu
alay eden bir ses tonuyla
''annesinden,poyraza küçük bir hediye hmm.. , bunu mu arıyordun ?''
