Geceler Karanlık
Sokak ıssız, havada bir esinti
Ne sert, ne tatlı
Ne eksik, ne fazla
Yalnızlığın senfonisi canlandıran rüzgar
Dudaklarıyla sessizliğe fısıldayan adam
Malum mevsim kış
Kar yağmış saçları beyaza bürünmüş bir adam
Kaldırımda sessizce düşüncelere dalmış bir kadın
Ne beyaz ne siyah
Kusursuz akşamların lütüfsuz akşamlarımı olur?
Sokak sessiz hayat her şeyden uzak
Nefes var soluk yok
Uçurum kenarında arıyor ama neyi
Bir gökyüzü bir deniz
Bir mavi bir yeşil
Güller kırmızılığını yitirirken kaktüs kurumuş
Bir kadın bir erkek
Kalbi kırık aşklara benzeyen kanadı kırık kuş
Yarım ve yalnız mı?
Yaşamla ölüm arasında kalan kelebek
Bir turuncu bir kırmızı bir mavi
Dört bir yan karanlık
Bir kadın bir erkek
Kör ve umutsuz bakan gözler
Söz söylemeyen dudaklar
Hayattan bertaraf yürekler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
Puisi'' Hayat bu nereden ne şekilde ne süprizlerle karşımıza çıkacağı belli değil, bazen acı bazen kederli bazen hüzünlü sonbaharın sararan ağaçların yapraklarını süzüle süzüle bırakması misali yaşıyor hayatı sürüyoruz, ömür dedikleri nedir ki bir göz a...
