Lekker dit... || de Squad

V I J F T I E N

Weer terug naar de pov van Beau, zoals het er nu uit ziet blijft dat het verdere boek ook zo.
Verderrr....

Ik ben aangekomen aan het eind van de straat en ik sta nu voor het weeshuis. Het is een groot gebouw van bakstenen met een groot grasveld, laten we zeggen dat het eruit ziet als een stereotype weeshuis. Maar ja, ik sta er nu wel zo mooi voor maar ik moet wel naar binnen. Ik adem een keer diep en uit en loop dan naar binnen.

Ik loop aarzelend naar de balie, waar een wat oudere mevrouw achter zit. Ik schraap m'n keel om haar aandacht te trekken. Ze kijkt op. "Wat is er?" "Uhm," begin ik aarzelend, "ik wil me graag inschrijven voor het weeshuis. Kan dat?" De vrouw kijkt me verbaasd aan. "Dat werkt normaal niet zo, maar loop maar even met me mee. Ik ga kijken of ik wat kan regelen."

Ik zit nu in een kamertje en in heb wat thee gekregen. De vrouw is net weggegaan. Ik heb geen idee wat er nu gaat gebeuren dus ik zit een beetje ongemakkelijk op mijn stoel heel en weer te schuiven.

Ik zit net 5 minuten in de kamer, als de vrouw terugkomt met een man van middelbare leeftijd. Hij pakt een stoel en gaat tegenover mij zitten. "Dus, waar kom jij vandaan?" vraagt hij. "Ik-... uh.." Ik kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik recht mijn schouders en adem even diep in en uit. "Ik ben mijn ouders verloren in een auto ongeluk. Ik kon ik me wel redden, maar nu lukt dat niet meer dus ik dacht dat het het handigst was als ik naar het weeshuis zo gaan." eindig ik mijn verhaal.

Ze zijn allebei even stil. "Ik denk dat er wel wat te regelen valt." zegt de man dan aarzelend. Hij loopt de kamer uit en komt een minuutje of twee terug met een pakketje met papier en een pen. "Deze moet je invullen." en hij legt de blaadjes voor me neer. Ik scan de eerste pagina, het zijn gewone vragen, denk aan 'hoe oud ben je?', 'heb je nog broetjes en/of zusjes?' en 'hoe ben je je ouders verloren?' Ik slik en begin de vragen dan een voor een in te vullen.

Bij de vraag 'hoe ben je je ouders verloren?' heb ik het verhaal verteld dat ik mijn ouders ben kwijtgeraakt in een auto-ongeluk, en dat ik de jaren daarna zelf ben rondgekomen. Toen lukte het alleen rondkomen niet meer en toen besloot ik me in te schrijven in het weeshuis.

Ik leg mijn pen zuchtend neer. Na een halfuur heb ik de vragen eindelijk ingevuld. De man komt binnen en neemt de papieren mee. "De vragen worden morgwn bekeken. Het is nu te laat dus je slaap in een logeerkamer. Loop maar achter mij aan."

De man staat stil voor een kamer met een witte deur. Als hij de deur opendoet zie ik een kleine kamer met alleen een bed en een groot raam. "Je pyjama ligt op het bed. Ik kom je ophalen als er iets belangrijks is." En weg is hij.

Ik zoe de pyjama zuchtend aan. Ik voel niks. Ik denk niks. Ik wil niks. Alleen maar slapen.

De volgende ochtend wordt ik wakker van het zonlicht dat door het raam valt. Ik ga rechtop zitten. Waar ben ik? Oh ja, ik ben in het weeshuis. Zouden ze al nieuws hebben? Ik besluit mijn eigen kleding weer aan te doen, in het geval dat.

De timing is echt perfect want de man, ik weet nog steeds niet hoe hij heet, komt de kamer binnen als ik net ben omgekleed. "We hebben goed nieuws!" zegt hij blij. Ik glimlach ook, zou ik ik het weeshuis kunnen blijven. "We hebben familie van je gevonden." vervolgt hij zijn zin dan. Mijn adem stokt in mijn keel en ik kan niks meer zeggen. "Ga je mee?" vraag hij dan en zonder op m'n antwoord te wachten loopt hij de gang op.

Whut, Beau had toch helemaal geen familie? CONFUSED. Ik heb het einde van dit boek geschreven, dus nu komt er elke dag een nieuw deel, idk waarom. Maar jah.
X