DOKUNULMAZ

4.Bölüm

İkinci yarı'nın bitmesine 9 dakika.Rakip takım 2 oyuncumuzu sakatlamıştı.Hakem hiçbir şey yapmamış,oyunu devam ettirtmişti.Rakip takım ilk yarıya nazaran daha iyi oynuyordu.Malum kişinin dik dik bakması sinirlerimi bozmaya başlamıştı.Onun dik dik bakmasına karşı ben de ona dik bakıyordum.Yanımda bir sessizlik vardı.Gamze'nin maçla ilgisi yoktu.Morali bozuk görünüyordu.Bir elini tuttum."Neyin var?Aniden moralin bozuldu.İyi misin?" Dedim.Kafasını kaldırdı.Bana hafif bir gülümseme gönderdi ve "İyiyim.Sadece biraz miğdem bulandı o kadar." Dedi.İnanmasam da onu zorlamadım.Anlatmak isterse ben her zaman buradaydım ve o bunu biliyordu.Elini daha sıkı tutup içtenlikle ve samimiyetle gülümsedim.Ben ona bakarken sahadan acı dolu bir bağırma sesi geldi.Bütün saha aniden sessizleşti.Ben kafamı hızla Gamze'den alıp maça doğru çevirdim.Gördüğüm görüntüyle hemen sahaya doğru koştum.Enes yerdeydi.Bacağını tutmuştu.O kadar acı bir şekilde bağırıyordu ki,canının yandığı her yerden belli oluyordu.Hızla yanına vardım.Telaşımdan hiçbir şey yapamıyordum.Etraftan yardım istemek için kafamı kaldırdım.Etrafta bir ben, bir Enes ,bir tane rakip takım oyuncusu ,bir de sahaya doğru hızla gelen Gamze ve bir kaç kişi vardı.Çocuğun yüzüne baktım.Enes'e bakıyordu.Enes "Şerefsiz piç!" Diye bağrınca çocuğun bir şeyler yaptığını anladım.İçime ani bir sinir doldu.Ne ara ayağa kalktığımı bilmiyorum.Çocuğun üstüne yürüdüm.Karşısına geçtim.Gözlerinin içine baktım."Orospu çocuğu."Dedim ve sert bir yumruk attım.Evet doğru duydunuz.Normalde şiddeti sevmeyen ben gidip bir erkeğe yumruk attım.Çocuk yumruğun etkisiyle geriye doğru sendelerken,herkes büyük bir şaşkınlıkla bize doğru bakıyordu. Acısını bir anlığına unutan ve şaşkın bakışlar atan Enes'te dahildi buna.En çok şaşıran bendim.Nasıl yapmıştım bilmiyordum.Elime ani ve keskin bir sızı girdi.Elim çok acıyordu.Yüzümü buruşturdum ve belki acısı geçer diye elimi havada savuşturmaya başladım.Elimi sallamam acımı geçirmeyince elimi öptüm, bacaklarımın arasına sıkıştırdım ve biraz zıpladım.Küçüklüğümden beri böyle yapardım.Bir işe yaramayacağını bile bile.Çok hafif bir şekilde acısı geçince"Oh be!" Diye bağırdım.O sırada kalabalığın içinden birisi "Bu kız ne kadar salak." Dedi.Birisi de ''İşte şimdi sıçtın.'' Dedi.Tam kim söyledi bunu diyecekken yumruk attığım çocuk aşırı bir şekilde ayağa kalktı.O kadar sinirli gözüküyordu ki korkmuştum.'işte şimdi sıçtın' Diyen çocuğu tebrik etmem gerekiyordu.Çünkü yüzyılın tespitini yapmıştı.Tebrik etmeyi unutmamalıydım.O üstüme doğru yürürken ben geri geri gidiyordum.Üstüme üstüme gelirken dayak yiyeceğimi anladım.O sırada nasıl dayak yemekten kurtulacağımı düşündüm.Ve yaptığım en iyi şey aklıma geldi.Yağ çekmek.Yağ çekmede üstüme yoktu.Kendimi acındırarak,çocuğa ''Ağabey yemin ederim bilerek yapmadım.Büyüksün ağabey." Dedim.Çocuğa Ağabey mi demiştim?Kendimi dövmeyi de unutmamalıydım. Çocuk''Seni küçük sür-" Diye küfür ediyordu ki,gür bir erkek sesi duyuldu.Gözleri sinirden koyulaşmış olan çocukla bakışlarımız, aynı tarafa doğru döndü.Dokunulmaz-adını bilmediğim için böyle bir lakap takmıştım-elindeki basketbol topunu peşinden gelen çocuğa havalı bir şekilde atarken bize doğru yürüyordu.Geldiği süre boyunca gözleri sahanın zeminine bakıyordu.Çocuğa ''Yeter.'' Demesi yetmişti.Bana söylediğini sanmıyordum.Kafasını havalı bir şekilde kaldırdı,bir süre bana baktıktan sonra,bakışlarını karşımdaki çocuğa dikti.3-4 saniye baktı.Sanki gözleriyle emir vermiş gibiydi.Çocuk onun bakışlarından sonra geriye doğru bir adım attı.Başını yere doğru çevirdi ve ellerini karnında birleştirdi.Özür diliyormuş gibiydi.Aniden gelen bir özgüven -siz buna gevşeklik de diyebilirsiniz-çocuğa artistlik yapmaya karar verdim.Kendime güvenen bir sesle "Aferin böyle adam gibi dur.Sinirlendiğim zaman hiç iyi şeyler olmaz.Ona göre." Dedim.Başını hızlı bir şekilde havaya kaldırdı.Ve bana ölümcül bakış attı.Aramızda Dokunulmaz olmasa beraber Kick Boks maçı yapacaktık.Çocuk bana o öldürücü bakışı atınca korktum.Sesimi kısarak "Ama böyle şeyler olabilir.Her şey konuşularak çözülebilir.O kadar da büyütmeye gerek yok." Dedim.Dokunulmaz bana baktı ve gülümsedi.O gülümseyince öldüm sandım.O kadar güzel gülümsüyordu ki.Farkına varmamıştım ama o gülümseyince ben de istemsizce gülümsemiştim.Birbirimize bakıyorduk.Sanki etrafımızda kimse yoktu sadece biz var gibiydik.Biz onla bakışmaya devam ediyorduk ki,Gamze bir şeyler söylüyordu.Ama ben Dokunulmaz'a bakmaya devam ediyordum.Dokunulmaz bakışlarını üzerimden çekti.Bakışmayı ilk onun bozması sinirlerimi bozmuştu.Sessizce ofladım.Gamze'ye baktım.Gamze ,Enes'i sakatlayan çocuğa küfür edip,çocuğun üzerine doğru yürüyordu.Koşar adımlarla yanına gittim.Elini havaya kaldırmış çocuğa tam vuruyordu ki,elini tuttum.Bu sefer çocuğu zapt etmek çok zordu.Tam o da Gamze'ye karşılık verecekti ki Dokunulmaz elini çocuğun göğsüne koydu ,hafifçe iktirdi ve kulağına bir şeyler  söyledi.Çocuğun tepkisini izledim.Çocuk biraz sakinleştikten sonra Dokunulmaz'a baktı ve ''Tamam.'' Dedi.Acaba neye tamam demişti?Aslında Dokunulmaz'ın çocuğa ne söylediği beni daha çok meraklandırmıştı.Onları bir saniyeliğine unutup, yerde yatan Enes'e baktım.Nasıl bu kadar aptal olabilirdim?Enes yerde acı çekerken ben Dokunulmaz'ın gülüşüne ölüyordum.Enes artık bağırmıyordu.Gamze ile hızla yanına gidip başında durduk.Elini avuçlarıma aldım.Bu hareketime gülümsedi.Ben ona bakarken o sırada sedye geldi.Birileri ambulansı çağırmıştı.Enes'i böylesine acı çekerken görmek beni çok üzmüştü.Daha öncelerden çok sevdiğim birisinin acı çektiğini görmüştüm.Ailem biri gibi gördüğüm, kaybettiğimde ise kendimi toparlayamadığım ,-yıllar geçse de-arkadaşımı kaybetmiştim.Kaybettiğim arkadaşım ise memleketimden bir arkadaşımdı.Gamze ile Enes onunla hiç tanışmamıştı.Onu 7 yaşımdayken kaybetmiştim.Her yaz memleketime giderdik.Onu kaybettiğim zamandan beri içime kapanmıştım.Hayatıma fazla insanın girmemesine önem vermiştim.Çünkü birisine daha bağlanırsam ve onu kaybedersem bir daha kendimi toparlayamazdım. Bunu biliyordum. Arkadaşımı hatırlamamla birlikte gözlerim doldu.Enes'in farketmemesi için dua etmiştim.Allah'a şükürler olsun ki ne Gamze ne de Enes gözlerimin dolduğunu görmemişti.Sağlık personelleri ve birkaç arkadaşla birlikte Enes'i sedyeye taşıdık.Birlikte dışarıya doğru ilerliyorduk ki Gamze ''Sen burada kalıyorsun.'' Dedi.Gamze'ye ''Saçmalama ambulansa bineceğim.'' Dedim.Bana ''Hayır gelmiyorsun.'' Dedi.''Enes'in yanında olmalıyım.Bana ihtiyacı var.'' Dedim.Gamze ''Gelmemeni Enes istedi zaten.'' Dedi.''Nedenmiş o?'' Diye sordum.Bana''Ne kadar kötü olacağını Enes'te ben de biliyoruz.O yüzden diretme.'' Dedi ve hızla sedye'ye yetişmek için koştu.Bu sefer sesli bir şekilde ofladım.Koskaca sahada neredeyse kimse kalmamıştı.Gidemediğim için üzülmüştüm.Başımı yere eğdim,kollarımı bağdaş yaptım ve sahadan çıkmak için arkama döndüm.Acaba çok canı yanıyor mudur diye düşünüyordum.Başımı havaya kaldırdım.Koskaca sahada bir ben bir de o vardı.Hareketlerimi izliyordu.Ona''Bir sorun mu var?Sabahtan beri bakıp duruyorsun da.'' Dedim .Bakmaya devam etti.Cevap vermedi.''Neden cevap vermiyorsun?Dilin mi yok?'' Diye sordum.Yine cevap vermedi.Bir süre daha hareketlerimi izledikten sonra ,iki elini de basketbol şortunun ceplerine koydu,ve yavaşça arkasını döndü.''Harika,sohbetine de doyum olmuyor!!''Diye bağırdım.Durdu.Durunca şaşırdım.Rahat bir şekilde bana doğru döndü.Bana''Seninle daha çok sohbet edeceğiz.'' Demiş ve tekrar arkasını dönmüştü.Şaşırdım.''Beni tanımıyorsun bile,beni bir daha göreceğinden nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?'' Diye sordum.Çıkışa doğru yürürken, konuşmaya devam etti.''Seninle ilgili her şeyi biliyorum.Nerede olursan ol seni bulurum.'' Dedi.Şok olmuştum.''Sen kimsin?Beni nereden tanıyorsun?!'' Diye sordum.Mesajı atanın o mu olduğunu sordum.Tekrar cevap vermedi.''Hey sana sordum!!'' Diye bağırsam da cevap değil bir hareket bile alamadım.Artık sahada bir tek ben kalmıştım.Hayatım boyunca yaşamadığım aksiyonu,bir günde yaşamıştım.Enes sakatlanmıştı,takip edilmiştim,mesaj atan sapığım vardı,hakkımda bir çok şey bilen ama benim ilk defa gördüğüm birisi vardı.Daha neler olacaktı merak ediyordum.''Of!'' diye bağırdım.Bir süre sahanın tavanında ki ışıklandırmalara baktım.Dalmıştım.Dalgınlığım telefonuma mesaj gelmesiyle birlikte dağıldı.Şifreyi girdim ve mesajlar kısmına baktım.Özel numaradan mesaj gelmişti.Heyecanlandım.Duraksadım.Ya kötü bir mesajsa?Ama devam ettim.

ÖZEL NUMARA

Her şey yeni başlıyor.Alışsan iyi edersin güzelim.

Neler oluyordu?Bu kişi de kimdi?Hiçbir şey anlamıyordum.Tek bildiğim her şeyin boka saracağıydı.