echte liefde

hoofdstuk 6

we liepen naar het kantoor van de conrector. ik wilde eigenlijk helemaal niet maar wat moest ik dan? ik kon moeilijk nu ineens weg rennen of zeggen dat ik weg moest. ik had het een soort van al beloofd. ik vind het zo moeilijk. hij sloopt me als ie hoort dat het door mij is dat hij zo zn stage kwijt is. maar aan de andere kant ben ik dan wel straks van hem af. 

we stopte voor de deur van de conrector, nu pas sloeg de stress echt in. ik betrapte mezelf op het zoeken naar een uit weg. maar eigenlijk wilde ik helemaal niet weg. niet weg van hem. hij was heel lief en echt cute. de deur ging open. we werden naar binnen gevraagd. mn adem stokte in mn keel. ik ging nu een verkrachting boven tafel gooien. maar hoe doe je zo iets. de politie had me nog net niet staan uit lachen bij het verhaal "verkracht door je vriendje". ik zuchte, en ging op een van de rode zachte stoelen zitten die tegen over het bureau stonden. en steef ging naast me zitten. 

"dus jullie wilde mij spreken? over een van de stageres? als ik het goed begreep die van wiskunde?"ik wachtte even tot hij uit gepraat was en keek naar het patroon in de vloerbedekking. "klopt." het viel weer even stil. en toen ik eindelijk bij zinnen kwam zetten ik door. "het is verboden om aan de studenten tezitten.. niet waar?" ik keek hem nu aan en hij knikte met een niet begrijpende blik. "de wiskunde stagere. gaat wel verder dan aan raken. in de klas alleen al zit hij best wel vaak een de meiden. en dan heb ik het nog niet eens over bijles in zijn bed." het viel weer even stil. de conrector keek me nu met serieuze en nieuwsgierige ogen aan. "luister, hij uhm.. is nog al op dwingerig. en uhm als je volgens hem bijles nodig hebt dan moet je eigenlijk wel. meestal gebeurd dit bij meisjes die juist goed zijn in wiskunde. en de jongens eigenlijk nooit. als je bij hem thuis komt is hij eerst heel lief. hij bied je drinken aan. en dan ga je samen op de bank zitten. daar begint hij eigenlijk al losjes teworden. hij gaat heel dicht naast je zitten. en ja je doet niet echt iets aan wiskunde. dan vervolgens vraagt hij je mee naar boven. je gaat naar zijn kamer. en dan sluit hij de deur. eerst lach je er als meisje nog om. tot hij begint over dat je mooi bent. en dat hij eigenlijk al heel lang het zelfde wilt doen. je vraagt dan waarschijnlijk naar wat hij precies bedoeld. dan loopt hij op je af en legt hij zijn handen op je borsten" ik keek naar de grond ik schaamde me heel erg nu en wilde eigenlijk niet door. ik voelde steef zijn hand op mijn been. hij aaide me zachtjes over me heen. ik ging toch maar verder. "dan als je zn handen weg duwt en vraagt naar wiskunde. duwt hij je het bed op. en gaat half over je heen zitten zo dat je niet weg kunt. maakt hij zijn gulp los. en uhm... uhm dan doet hij zijn gulp open..."de tranen stonden tot de randen in mn ogen nog steeds durfte ik niet op te kijken. "hij doet zijn gulp open.. en zegt dan 'ik leer je een ander soort wiskunde en biologie daar naast.' iedereen zou er op in gaan wanneer hij zijn broek tot zn knieen laat zakken. en dan gaat hij met zn hand onder je shirt. het maakt niet uit waar je trapt.. terwijl hij half op je zit en je geen ruimte hebt. dan glijden zijn handen naar beneden. en gaan ze je broek in. ik begon te schreeuwen het maakte me niet uit wie me zou horen" ik keek nu op en zag de gezichten die me vol afschuw aan keken. "ik had gewild dat iemand me had gehoord. hij begon me te vingeren. en uhm toen stond hij op en ik deed snel mn broek dicht en rende naar de deur die op slot was. ik begon te slaan en te schreeuwen. maar kreeg geen reactie.. alleen een klap op mn achterhoofd die mijn hoofd tegen de deur deed slaan en mij in elkaar liet zakken. ik was heel duizelig. hij raapte me op en gooide me op het bed. trok mijn shirt uit. en bond mijn handen  vast aan de randen. ik kon niets meer." nu rolde de tranen over mijn  wangen. "hij trok mijn broek uit, ik heb getrapt en heb zo hard mn best gedaan. maar het lukte hem. hij trok zijn ondergoed naar beneden.. ik lag op mijn buik. en hij heeft me toen.. uhm" ik begon nog harder te huilen niet instaat verder te gaan. steef sloot zijn armen om me heen en ik begon zo luid en hard te snikken dat ik bang was dat iedereen op de gang me zou horen.