Bella'nın Günlüğü

[Bölüm 1] -Soğuk-

Merhabaa!!! Ben Lidya. Bu benim ilk hikayem olcak ve Bella' nın hayatını anlatacak... Umarım beğenirsiniz.. Şimdiden okuduğunuz için çok teşekkürler... :))

Dün gece saat 6.45 e kurduğum alarm çaldı. Uyanma vakti geldi demekti bu. Uyanmya hiç niyetim yoktu çünkü dün gece boyunca ağlayıp durmuştum. Bu nedenle de pek fazla uyuduğum söylenemezdi. Rutin bir Cumartesi günüydü. Sabah erkenden kalkıp, yüzme antrenmanıma gidicektim. Sıkı sıkı sarındığım örtümü üstümden istemiyerek de olsa attım. Siyah terliğimi giydim ve banyoya gittim. Gözlerim kıpkırmızı, ağlamaktan akmış rimellerimi silmeyi unuttuğum izler ve sivilceler... Berbat görünüyordum. Bu bakımsız kız ben miydim? Evet, maalesef bendim. Aynada kendime uzun uzun baktıktan sonra ellerimi ve yüzümü yıkadım. Kapıya doğru yöneldiğimde ağabeyim'in sesini duydum.

-Çık artık, geç kalıyorum

Ağabeyim Mike. Tam bir başbelası. Ondan ağabeyim olmasına rağmen nefret ediyorum. Cumartesi günleri ikimizinde antrenman saatleri neredeyse aynı. O baş belası

basketçi. Bu nedenle kendini bir b*k sanıyor. Herneyse, onu duymazlıktan geldim. Banyodan çıktığımda sinirli sinirli bakıyordu. Hiç beklemediğim bir anda kolumdan sertçe tutup beni duvara doğru yasladı.

-Seninle konuştuğum zaman bana cevap vericeksin.

Her zamanki gibi onu s*klemediğimi belli etmeye çalıştım.

-Sanada günaydın.

****************************

Antrenmanın yapıldığı yer, evimize yürüyerek 20 dakikka. Bu yüzden hep yürüyerek gidiyorum. Bu benim için pek sorun değil ama bu gün hava dondurucu derecede soğuk. Babam para göz bir adam olduğu için yürümekten başka çarem yok. Tamam o zaman başlıyorum. Kapıyı açtığımda soğuk hava suratıma kırbaç gibi vurdu. Bir anda irkildim ve koşmaya başladım. Bir dakikka, ben neden koşuyordum? Soğuk, soğuktan çok korkuyordum. Belki komik olabilir ama evet soğuktan çok korkuyordum, çünkü ben küçüķķen ailecek geçirdiğimiz trafik kazasında annem soğuktan donarak ölmüştü... Babamda annemin yasını tutmadan başka biriyle evlenmişti. Cici annem bize çok iyi davrandı fakat hiç bir zaman annemin yerini tutamadı... Bu anılar gözümde canlandıkça daha hızlı koşmaya başladım. Bunun tek bir sebebi vardı, soğuktan kaçıyordum.

Yüzme salonuna geldiğimde soğuk içime işlemişti. Hemen içeri girdim ve salonun sıcaklığıyla hemen mayıştım. Üşümek yada pişmek gibi bir vakit yoktu, çünkü antrenmana 15 dakikka kalmıştı. Soyunma odasına gittim, hızlıca mayomu giydim, bonemi taktım ve duşumu aldım. Havuza girmek için hazırdım. Ama unuttuğum bir nokta vardı...

***************************** Dalgalanan havuz suyuna bakıp. dalmıştım, tam o anda Sam'in beni suya itmesiyle, bileklerimde bir yanma hissetmem bir oldu. Acıyı aldırmadan havuzdan çıktığım gibi Sam'in üzerine yürüdüm.

-10 yaşında tatil köylerinde eğlenen bebekler miyiz biz ha? Ne yaptığını sanıyorsun? Kendine gel, yoksa ben seni kendine getiririm.

Tam bütün bir gücümle sertçe vurucakken hoca araya girdi.

-Herkes havuza!

Havuza atladığımda bileklerimdeki yanmayı tekrardan hissetmiştim. Tabii ya, dün gece yaptığım faça izleriydi bu. Klorlu suda gittikçe yanıyordu. Hocamın anlamamasını sağlıyordum ama bu hiç kolay değildi. Kulaç attıkça artan acı beni öldürmek üzereydi.

-Neyin var senin Bella? 1 hafta sonra yarışın var ve sen yüzmüyorsun. Haydi tempo tempo tempo.

Hızlı olmaya çalıştıkça yüzümde belirgin bir buruşma ortaya çıkıyordu ve bu hocamın anlamasının az kalmasına işaretti. Yaklaşık 10 dakikka daha yüzdükten sonra hocam beni yanına çağırdı. Bileklerimi görmemesi için ellerim arkada korka korka yanına gittim. Birşeyleri anladığı aşikardı.

-Neyin var Bella?

+Hiçbir şeyim yok. İyiyim ben.

-Neren acıyor, söyle.

+Ne dediğinizi anlamadım.

-Bileklerini göster.

+Siz saçmalıyorsunuz, ben gidiyorum.

Tam gidiceğim sırada arkada olan ellerimi tuttu ve bileklerime baktı.

-Bunlar ne Bella?

+Pardon ama siz benim annem, babam yada ağabeyim değilsiniz. Size hesap vermek zorunda da değilim.

Koşarak soyunma odasına gittim, üstümü değiştirip eve yürümeye başladım.