Sokağa çıkmışım her yer karanlık
Kimsecikler yok bir ben kalmışım
Bu yolda kaldırımlarla yoldaşım
Sensiz yine bir başıma kalmışım
Kaldım yine soğukta dışarıda
Dondum, buz tuttum bu havada
Kimsenin olmasını istemedim yanımda
Sadece senin olmanı istedim baş ucumda
Kırık bir lamba ışıldattı yanımı
Kör bir ateş ısıttı kanımı
Kimseler okşamadı başımı
Karıştırdı durdu kara sevda kanımı
Nerden bilecektim ki sevdiğim
Sevince sevilmiyeceğimi bilemedim
Neler çektiğimi kimseye söyleyemedim
Çünkü seni kimseyle paylaşamadım
Zaten beni anlamazlardı ki güzelim
Babam her zaman derdi bana
Sevenin hâlinden seven anlar diye
İnanmazdım babama yalan derdim
Ben hep on yedi yaşındayım
Her ayak sesinde ürperirim
Her türlüsünü tattım acıların
Bir seni beklerken kaybolup gittim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hep Bir Umut
PoetryDuydum ki denizi çok seviyormuşsun Maviyi aşk olarak görüyormuşsun Ben olsam sana bir deniz mavisi Severmisin sen beni Bitti gün geçti zaman Ben giderim artık buradan Bakarmısın hiç benim ardımdan Nere gidiyor bu yanımdan
