Ms.Maarteng Pulubi Meets Mr. Masungit

Comatose

Chapter_28

Anca's POV

Nandito na yung mga police sa hospital, nahuli na nila si sheira at kasalukuyang nasa pangangalaga na ng DSWD ,menorde edad palang kame, 17 palang nga ako eh.

Pero kapag daw 18 na sya pwede na syang ilipat sa kulungan dahil sa kasalanan nya.

*kriiinggg*

"Hello? "-mamaos maos kong saad, mugto na yng mga mata ko

"Uy bes nasan ka???????"-mirrel

Kung kailan hindi ko kailngan tong babaeng to saka magpaparamdam

"Nandito ako ngayon sa hospital, nasa hospital si keiro may nangyaring masama."-anca

"Hahhhh!!!!! Anoooo??? Papapuntahin ko nanay nya dyan hintayin mo kami, pati sina ate trsitine."-mirrel

"Ok sige."-anca

Inend ko na yung call, ayaw ko muna ng kausap, gusto ko si keiro ,gusto ko syang makita, ayoko ng lahat, gusto ko lang si keiro

Naalala ko lahat ng pinagsamahan namin, simula sa pagiging the beast nya hanggang sa ngayong boyfirend ko na sya, ang laki ng pagbabago nya, pero gwapo pa din sya. Natatawa nalang ako na naiiyak habang binabalik balikan yung mga memoryang nakabaon saken.

"Excuse me, kayo po ba yung kasama nung pasyenteng nasa o.r?"-doctor

"Opo ako nga po.girlfriend nya po ako Bkit po?ayos lang po ba sya.??? Gising na po ba??"-anca

"Im sorry to tell you miss pero, comatose sya. Hindi pa namin alam kung kailan sya gigising, kaya nilagay na namin sya sa isang kwarto."-doctor

Literal akong nanlumo,at napaupo

Hindi ko alam na nagwawala nako habang sinisigaw ko yung pangalan ni keiro, ang sakettt!!! Ng dahil saken ,kaya sya nandun sa kalagayan na yun.

"Miss, gusto mo ba syang makita, sasamahan kita sa kwarto nya."-doctor

Tumango nalang ako habang umiiyak

- - - -
"Keiro."-anca

Mabilis ko syang pinuntahan sabay yakap

Iyak lang ako ng iyak habang binabanggit ko yung pangalan nya

Gusto kong mapagod, gusto kong mapagod sa pag iyak

Pinagmamasdan ko lang sya matjlog, oo tulog lang sya, hindi sya mamamatay, aykko pa, ayoko pang mawala sya ss tabi ko, gusto ko syang makasama habambuhay. Kinuha ko yung kamay nya at hinalikan, habang tjmutulo ang libo libong luha mula sa mga mata ko. Hindi ko mapigilan, kapag pinipigilan ko parang sumasabog yung pusu ko sa saket.

"Keiro, mahal na mahal kita, wag mo kong iiwan hah, tibayan mo,lumaban ka para saken, lumaban ka para sa lahat, kina mama mo,kuya keira,pati sa pamilya ko, ipagdadasal ka namin keiro babe."humahagulgol lang ako sa pag iyak,paos na paos na ko sa pagsasalita "diba,gusto mo pang magka apo,tuparin natin yun babe, kaya limaban ka para sakenm kase lalabanan ko tong sakit na to, lalabanan ko yung makita kang naghihirap dyan at nakapikit lang."-anca

Bumukas yung pinto kaya napalingon ako ,nakita kong sunod sunod na pumasok sina tita (mama ni keiro)kuya keira ,ate tristine,mirrel,troy,pati si mama.

Napahagulgol din si tita nang makita nya si keiro na nakahiga. Di ko alam kung anong gagawin ko, kasalanan ko lahat ng to eh, dapat ako yung nandyan.

Lumabas ako,ang hirap ,ang hirap makita ng sitwasyon namin ngayon, ni gusto ko nga macomatose nalang ako tapos sabay kaming gigising ni keiro.
Pero hindi eh.