Η Νεφέλη μια κοπέλα ερωτευμένη με το δάσκαλο του χορού της από τα 14 της έως και τώρα που έχει γίνει 19, άλλαξε αποτομα. Άραγε έφταιγαν τα 8 χρόνια διαφοράς που είχαν ή ήταν και άλλοι παράγοντες που για αυτόν ήταν αδιάφορη μέχρι τη στιγμή που κατάλα...
"Έρωτας με τη πρώτη ματιά" Ας γελάσω ποιος αφελής άνθρωπος θα πίστευε ποτέ σε κάτι τέτοιο μια τόσο ανούσια φράση. Έλεγα πριν πέσω και γω σε αυτή τη παγίδα, τη παγίδα του έρωτα. Μια παγίδα που το θύμα δε μπορεί να προσπεράσει ή να αποφύγει, κάποια στιγμή συμβαίνει. Μια παγίδα βλαβερή για το μυαλό και τη ψυχή. Άραγε υπάρχει σωτηρία ή αίσιο τέλος στην αγάπη? Λοιπόν ας ξεκινήσουμε από την αρχή : με λένε Νεφέλη και είμαι 19 ετών. Η ιστορία μου όμως αρχίζει πριν από 5 χρόνια.
(Πριν από 5 χρόνια) Μαμά: "Νεφέλη κατέβα θα αργήσουμε ο άνθρωπος μας είπε το δοκιμαστικό ξεκινάει στις 6." Νεφέλη:" Έρχομαι δύο λεπτά." Αχ πόσο ανυπομονώ πρώτο μάθημα στη καινούργια μου σχολή χορού. Μπαίνω στο αμάξι, η διαδρομή μου φάνηκε αιώνας ρώτησα πάνω από πέντε φορές αν φτάνουμε. Εν τέλει όταν φτάσαμε άρχισα να αγχώνομαι και να σκέφτομαι μήπως δεν ήμουν αρκετά καλά ντυμένη να κάπως έτσι ήμουν.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Όταν ανέβηκα τον είδα, ήταν εκεί ήταν ο δάσκαλος μου, ο δάσκαλος του χορού μου. Η πρώτη ματιά έφτασε για να καταλάβω πως τον έχω ερωτευτεί και ενδέχεται να είναι πολύ δύσκολη η συνέχεια. Είχα χάσει τα λόγια μου νομίζω μου μίλησε δε θυμάμαι το μόνο που άκουσα ήταν Γιώργος .... 21 χρόνων....ο δάσκαλος στο χορό σου. Δε μπορούσα να μιλήσω είχα χάσει τα λόγια θυμήθηκα ευτυχώς να συστηθω μη φανώ και αγενής. Τα μάτια του μονο αυτά κοιτούσα τίποτα άλλο ούτε βήματα ούτε τίποτα μόνο αυτά. Οι μήνες πέρασαν και ενώ ο χορός συνέχιζε σταθερά η αγάπη μου για αυτόν μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, κάνεις δε καταλάβαινε. Οι φίλες μου με κορόιδευαν κανείς δε με επερνε στα σοβαρά στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι ήταν απλά θαυμασμός. Εγώ ήξερα όμως πως αυτό δεν ισχύει και με πλήγωνε πολύ το ότι δε μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν. Ώσπου η κολλητή μου (η Ιόλη) άρχισε να με καταλαβαίνει, δεν με είχε ξαναδεί έτσι. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αυτός ούτε σχολείο ούτε τίποτα. Μια μέρα όμως μια μέρα στο χορό αυτό που φοβόμουν τόσο καιρό βγήκε αληθινό και τώρα δε μπορούσα πλέον να το αρνηθώ, είχε κοπέλα.
