" นี่คุณ เลิกจ้องผมสักทีเถอะ.." ไนออลหันมาพูดกับคุณเป็นครั้งที่สี่ก่อนที่จะหันหน้าไปมองกระจกเช่นเดิม แต่ใครจะสนกันเล่า..
คุณนั่งมองไนออลที่กำลังเซตผมของตัวเองขึ้นเป็นทรง ไหนจะเสื้อยืดสีขาวของเขาที่ทับด้วยเสื้อยีนส์อีกตัว และกางเกงขาเดฟสีดำ ยอมรับว่ามันดูดีมากทีเดียว คุณนั่งมองเขาตั้งแต่เขาตื่นนอน เอาความจริงคุณนั่งมองเขาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วด้วยซ้ำ คุณไม่ได้นอนเลยต่างหาก ก็บอกแล้วว่าไม่ง่วง ทำยังไงตาก็ไม่ปิด คุณได้แต่นั่งเล่นนอนเล่นบนพื้นไปมาทั้งคืน คุณไม่กล้าไปนั่งหรือนอนบนเตียงขณะที่ไนออลหลับเพราะกลัวว่าไนออลจะตื่น คุณเห็นเขาเพลียๆดูเหนื่อยยังไงก็ไม่รู้ แค่มาขออาศัยอยู่กับเขาก็มากเกินพอแล้ว แถมสัญญากับเขาไว้แล้วด้วยว่าจะไม่ทำให้เขาเดือดร้อน
คุณไม่รู้หรอกว่าที่ไนออลยอมให้คุณมาอยู่ด้วยเป็นเพราะเขาสงสารหรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ แต่ถ้าเขายินดีจะช่วยคุณด้วยความเต็มใจ คุณก็จะยินดีให้เขาช่วยและจะขอบคุณเป็นอย่างมาก อีกอย่างถ้าหากคุณกลับเข้าร่างได้เมื่อไหร่ คุณจะมาหาเขาเป็นคนแรกเลย
" คุณจะไปไหน? " คุณถามไนออลเมื่อเห็นเขากำลังนั่งใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวอยู่ใกล้ๆประตู
" ผมกำลังจะไปงานเปิดตัวอัลบั้มใหม่ " หือ...
" อัลบั้ม? " คุณทำหน้าสงสัย
" อ้อ ฮ่ะๆ ผมลืมบอก ผมเป็นนักร้องน่ะ อยู่ในวงที่ดังมากๆด้วยนะ.." ตอนแรกก็ดีอยู่หรอก ทำไมหลังๆคุณรู้สึกว่าเขาจะหลงตัวเองไปนิดนึง แต่เป็นนักร้องเหรอ ว่าแล้วเชียวเห็นรูปเมื่อคืนในสมุดเขามันทะแม่งๆ ไหนจะของในบ้านนี้อีก เขาลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคุณ
" ผมไปไม่นานหรอกแค่ 2-3 ชั่วโมงเอง คุณรอผมที่นี่ ในห้องนี้ หลังจากผมกลับมา ผมจะพาคุณออกไปตามหาครอบครัว.." เขายิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยุดที่ประตู ไนออลหันหลังมาโบกมือให้คุณ และก็เดินออกไป
YOU ARE READING
TAKE ME HOME
Fanfiction' แม้แต่ชื่อตัวเองฉันยังไม่รู้เลย แล้วฉันจะไปหาร่างของตัวเองเจอได้ยังไงกัน?! ' . . . ' คุณพอจะมีเวลาสักวันสองวันเพื่อที่จะอยู่กับผมต่ออีกสักนิดได้มั้ย? ' Vote & Comment for next chapter!
