ปล. เปิดเพลง last first kiss ประกอบไปด้วยนะคะ ^^
_______________________
" ฉันกลับก่อนนะ พอดีว่ามีธุระต่อน่ะ ไว้ฉันจะแวะมาอีกนะ รักนาย..." ฮอลลี่บอกกับไนออลก่อนจะดึงเขาเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม
" รักเธอเหมือนกัน " ไนออลพูดเสร็จก็เดินลงบันไดเพื่อจะไปส่งฮอลลี่ แต่ไม่ทันที่จะออกจากบ้าน ก็รู้สึกแปลกผิดปกติเหมือนเพื่อนทุกคนทั้ง เลียม แฮรี่ ลูอิส และเซนอยู่รวมกัน โดยที่แปลกที่สุดเห็นจะเป็นลูอิส หมอนี่มันเป็นอะไรอีกล่ะ..
" ฉันกลับเองดีกว่า นายจะได้ไม่เสียเวลา..." เธอพูดก่อนจะปรายตามายังอีกสี่คนที่เหลือ พร้อมยิ้มให้บางๆก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ไนออลรีบเดินมานั่งที่โซฟา ก่อนจะเริ่มถาม
" เกิดอะไรขึ้น ทำไมลูสั่นขนาดนี้.." ไนออลถาม ทุกคนส่ายหน้าไม่รู้ เลยจ้องไปยังลูอิสที่ขดตัวอยู่ในผ้าห่มข้างๆเซน
ลูอิสเองก็อยากจะบอกกับเพื่อนๆของเขาว่าเจออะไรมาบ้าง แต่ก็กลัวทุกคนจะคิดมากหรือไม่ก็หาว่าเขาคิดไปเองหรือเพ้อเจ้อ แต่สิ่งที่เขาเห็นยังคงติดตาอยู่เลย นึกถึงทีไรเขาก็ขนลุกทุกที นี่ชาติก่อนไปทำอะไรไว้ล่ะ ถึงต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ เขาเองก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนจิตแข็งอะไรขนาดนั้น เห็นแมนๆ ( บางช่วง ) ก็กลัวเป็นเหมือนกันนะ บรื้อ... อยากจะเก็บข้าวของกลับไปอยู่บ้านแม่จริงๆเลย
" ฉัน....." ลูอิสลดผ้าห่มลงก่อนจะพยายามพูด " ....สบายดี " แต่ทำอย่างไรได้ ก็ใจมันไม่กล้าพอที่จะพูด เนื้อตัวสั่นเทาอยู่ใต้ผ้าห่ม บางทีก็เป็นที่รำคาญสำหรับเซนเหมือนกัน จะสั่นอะไรหนักหนา ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน เขาจะตบหัวและเดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด
" ห้ามโกหก " แฮรี่พูด เขายังคงรอคำตอบจากปากคนตัวเล็กอย่างใจจดใจจ่อ
" เอ่อ.. ฉันเห็นผี! " ลูอิสพูดในสิ่งที่เขาเห็น แต่เพื่อนๆกลับมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาดังลั่น เห็นมั้ยล่ะ ไม่มีใครเชื่อเขาสักคน ไม่น่าพูดเลย ทุกคนยังคงหัวเราะกันไม่หยุด แต่เหมือนจะลืมสังเกตไปว่ามีอีกคนที่ไม่ขำ.....ไนออล
YOU ARE READING
TAKE ME HOME
Fanfiction' แม้แต่ชื่อตัวเองฉันยังไม่รู้เลย แล้วฉันจะไปหาร่างของตัวเองเจอได้ยังไงกัน?! ' . . . ' คุณพอจะมีเวลาสักวันสองวันเพื่อที่จะอยู่กับผมต่ออีกสักนิดได้มั้ย? ' Vote & Comment for next chapter!
