HÜZNÜN SESİ

29. Bölüm

Keyifli Okumalar...

🌼 Hifa'dan 🌼

Yaklaşık birkaç haftadır hayatımda değişik bir şey olmamıştı. Meriç'le de aramız çok iyiydi, bana karşı tavırları çok daha nazikti. Böyle mutlu olduğumuz zamanların ardından muhakkak aramızı bozacak bir şeyler oluyordu. Parçaları zar zor toparlayıp tekrar bir şeyler inşa ettikten sonra, dağılmasını izlemek yorucu oluyordu. Bu sıralar da bütün çabamı altı ay için harcamıştım. Birde üstümde bir ağırlık vardı. Hiçbir şey yapmak istemiyor, sadece yatarak bir şeyler yapıyordum. Uzun süredir resim bile çizmiyordum.

Ağzıma kadar gelen kusma isteğiyle banyoya koştum. Meriç'te hızlıca kalkıp banyoya gittiğimi görünce peşimden gelmişti. Elimi yüzümü yıkayıp Meriç'in meraklı gözlerine baktım.

" Sorun yok, iyiyim." Gözlerini kısmış çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.

" Birkaç gündür halsizsin ve başın dönüyor, şimdi de kustun." Dudakları yana kıvrılınca bu sefer ben kaşlarımı çatmıştım.

" Ne demek istiyorsun." Kapı pervazına yaslandı ve kollarını birbirine doladı.

" Acaba hamile olabilir misin?" Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

" Olamam, olsam hissetmez miydim? " Kalbim birden hızla atmaya başlamıştı. Böyle bir ihtimali neden düşünemediğimi sorguluyordum.

" Hastaneye gidip test yaptıralım." Dudaklarımı büzdüm.

" Ya değilsem, boşu boşuna ümitlenmesek mi acaba." Kollarını çözüp benim kollarımdan tutup kendisine doğru çekti.

" Bu konu hakkında düşünmeye başlarız o zaman." Sonra da göz kırpmıştı. Omzuna vurdum.

" Yapma şöyle." Sesli bir şekilde gülerken sarıldı.

" Bir şey yapmıyorum, sadece düşünecek bir konumuz olur diyorum." Bedenimi kollarından ayırıp banyodan çıktım. Ayakta dururken mide bulantım daha da fazlalaştığı için oturma gereği hissetmiştim. Elimle yüzümü kapattım, olabileceği ihtimali vardı sonuçta. Meriç çoktan gelip yanıma oturmuştu.

" Korkuyor musun? " Elimi yüzümden çekip Meriç'e baktım.

" Yaşadığım olaylardan, babamla doğru düzgün bir anlaşmaya bile varamadık. Bunu duyarsa ne yapacak kim bilir."

" Hiçbir şey yapmasına izin vermem." Omuz silktim.

" Henüz bir şeyleri oturtamamışken, anne olmaya hazır hissedemiyorum. Bir şeylerden etkilenmesini istemiyorum." Saçlarıma bir öpücük kondurdu.

" Üstesinden gelebileceğini biliyorum, eğer şimdi değilse bile eninde sonunda öğreneceğiz biliyorsun değil mi?" Başımı salladım.

" Gidip bir bakalım, eğer hamile değilsem de dediğin gibi düşünecek bir konumuz olur. " Meriç'in burnunu sıkıştırıp yerimden kalktım.

Peşimi asla bırakmayan kocam da benimle birlikte kalkmıştı. Annesini takip eden bir ördek gibi peşime takılmıştı. Mutfağa girip birlikte kahvaltıyı hazırladık. Geçmeyen mide bulantımdan dolayı pek bir şey yiyememiştim. Midem bulandığı zamanlarda hep böyle olur, hiçbir şey yiyemezdim. Şimdi uzunca süre böyle olur da doya doya yemek yiyemezsem diye biraz korkmuştum. Özellikle yemek yemeyi seven bir insan olarak, bu benim için çok üzücü olurdu. Son olarak Meriç'in zorla yedirdiklerinden sonra zar zor sofradan kalkabilmiştik. Meriç sofrayı toplarken ben üstümü giyinmek için yukarı çıkmıştım. Rahat hissedebileceğim eşofmanlarımı giyinip şalımı yaptım.