SEVGİLİ ÖĞRETMENİM

cenaze

Medya : kızlar

Arkadaşlar yanımızda olan herkese çok ama çok teşekkür ederiz

Keyifli okumalar:)))

Su'yun ağzından

Rüzgar uyandığında direkt annesine koşmuş; onun iyi olup olmadığın kontrol etmişti.

Birkaç saat içinde çökmüştü. Annesi sürekli " Ben bu acıya nasıl dayanacağım Allah'ım?!" diye feryat ederken Rüzgar öylece duvara bakıyordu.

Şimdi sıra cenaze işlemlerini başlatmaktaydı sıra. Bu acıyla nasıl başedeceklerdi bilmiyorum. Nehir teyze - kaçırdıldığımız günden beri artık sadece kendi anne babamıza ' anne, baba' diyorduk- sürekli ağlıyor ve bağırıyordu. Ama en kötüsü Rüzgar'dı.

Düşüncelerimden omzuma bir elin değdiğini hissetmemle çıktım. Araf yanımda durmuş beni kolunun altına çekmişti. Babama baktığımda Araf'a bakıyordu ama bu bakışlarında sinir veya öfke yoktu. Bu bakış bir şeyleri kabullenmişliğin bakışlarıydı. Yine de babamın karşısında bu şekilde durmak beni rahatsız ettiği için Araf'ın kolundan çıktım. Ama Araf tekrar beni kendine çekince ben de kolumu onun beline sardım. Kokusu... çok güzeldi. Evet ben Su DEMİRKAN düşmanıma aşık olmuştum. Bir gün aşık olacağımı biliyordum ama bunun düşmanım olacağı aklımın ucundan geçmezdi.

" Kokun çok güzel" dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. Kalbim çoktan kanatlarını takıp uçmuştu bile. Ama beynimin bile vücudumu bu kadar kısa zamanda terk etmesi tüm işlevlerimi yetersiz kılmıştı. Ama şu an bunu konuşmamalıydık. Bu kardeşimin en zor zamanlarıydı.

" Rüzgar ve Nehir teyze bu haldeyken bunları konuşmayalım" dedim ve Arel'in kollarında ağlayan kardeşimin yanına gittim. Gamze de gelince sarıldık ona. Bizim gibi o da babasına aşık bir kızdı. Ne kadar mafya olsak da...

" Biz hep senin yanındayız" dedi Gamze ve daha sıkı sarıldı. Rüzgar " Ama o değil. Ben, ben nasıl alışacağım onun yokluğuna? Peki kim beni kötülerden koruyacak? Şu an bile o kadar özledim ki! Sırtım üşüyor. Yaslandığım çınar ağacı çöktü" dedi ve Arel'e biraz daha sokuldu. Arel onu daha da sardı ve saçlarına uzun bir öpücük kondurdu.

Gamze Rüzgar'ın laflarından sonra ağlayarak Salih amcaya sarıldı. Bunu gören Rüzgar daha çok ağladı. Annesini uyutmuşlardı. Canım kardeşim bu acıyla nasıl yaşayacaktı. Bildiğim tek bir şey vardı o da Rüzgar artık eski Rüzgar olmayacaktı.

Bu arada dedemler gelmiş olayı kıpırtısız izliyorlardı. Bu durum hem dikkatimi cekmiş hem de şaşırmama neden olmuştu

Ertesi gün Su'dan devam

Şimdi herkes siyahlara bürünmüş gerek yeraltındaki dostlarımız gerekse babamların günlü hayattaki dostları herkes buradaydı.

Gamze Ayaz'a , ben Araf'a Rüzgar da annesiyle birlikte Arel'e sarılmış ağlıyorduk. Arel, kollarındaki bu iki kadını sarmalamış onlara destek oluyordu.

Yavaşça Gamze'yle birlikte Rüzgar'ın yanına gittik ve onun yanında kaldık.

Tufan amca gömülürken Nehir teyze fenalık geçirmişti. Rüzgar ise daha fazla dayanamadı ve bayıldı.

Kabristandan çıkıp hastaneye gittik. Rüzgar uyanmış Hakan'la konuşuyordu " Bana bak Hakan! Babamın katilini bulacaksın! Anladın mı! Eğer bu isteğimi başaramazsan beni silersin!" dedi ve kapattı. Arel kaşlarını çatmış Rüzgar'ı ikna etmeye çalışıyordu " Rüzgar biz zaten gerekli işleri halledeceğiz. Sen bu konudan uzak dur!" diye sertçe söylendi.