Öyle bir karmaşa var ki içimde
Yalın ayak umutlarım bekliyor ıslak zeminlerde
Çıkmaz sokakta hayallerim var
Kimse de varmıyor oraya
Bu yüzden mi temiz kaldılar acaba?
İşlek cadede hep korku, endişe, kırgınlık...
Öyle kalabalık ki hayatımın caddesi
Keşke diyorum o çıkmaz sokaklara varabilsem
Ne çare çıkmaz sokağa varabilmem için o işlek caddeyi geçmem gerek, olmuyor ama Ayakları kayıyor umutlarımın her adımda
Ben mi?
Öylece izliyorum işte o karmaşayı yüksek dağ tepelerinden.
Her şey kötüydü ve iyi olanlar bir yerlerde ölüyor gibi
Daha kaç ömür sığdırmam lazım bu dünyaya bilmem
Bana ne kaldı ki dünden?
Yarına sebep arayım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSESİZ KELAMLAR
PoetryKimsesiz kelamlar zincirlendi mürekkebime Beyazlığından siyah sorguya çekilip suçlu ilân edilmiş damlaları. Suçsuzken parmaklık ardında tozlu raflara süpürülüp hastalığa mağlubedilmiş.
