Duaların imkansızlara diş bileyip parçaladığı yastıklarda pamuklara sardım umutlarımı
Sarı kurdelalı saçlarım bağlandığı yerden koparak döküldü
Geceleri uyutmayan öksürükler ciğerlerimden söküldü
İnce bir hayal kırmızısı kesti dudaklarımı
Gönül ocağından uçan sevgiliye yaktım ağıt dolu kınalarımı
Benim ellerime yakışmayacak kadar güzeldi avuçları
Sisli havada kanatlarına bağladım feryatlarımı
Ağır geldi narin bedenine, kalkamadı
Topladım yeniden hepsini kaçar gibi havalandı
Bir tüy düştü
Bağladım kalemimin ucuna o da kağıda çözüldü
Harfler sustu sonra öldü
Benim gibi, susarak!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSESİZ KELAMLAR
PoetryKimsesiz kelamlar zincirlendi mürekkebime Beyazlığından siyah sorguya çekilip suçlu ilân edilmiş damlaları. Suçsuzken parmaklık ardında tozlu raflara süpürülüp hastalığa mağlubedilmiş.
