Gökyüzünün hırçınlığı,gözlerimin dalgalarıyla tanışmış
Kakbim, umut sahnesine perde kapatmış
Rüzgâr, esmeye korkmuş yürektekini görünce
Yağmur,dalmış sonsuzkuk uykusuna ince ince
Gözyaşıma yelken açmıs gizlice
Bir parça kopmuş içimden toprağa karışmış
Zebaniler ayakta alkışlamış
Boyanmış kanlarla ruhum,gözlerim sancıyla bulanmış
Hançerlenmiş gündüzler,mezarı yastık altı kara topraklarmış
Kesilmiş sokaklar,bıçağını bilemiş yalnızlıkla sakince
Okyanuslar kararmış,içindeki umuda küs kara yosunlarla
Menekşeler hayattan kızgın,umutlara kırgın ayrılmış
Tüm güller katmer katmer kan damlatmış
Güneş bile sıkılmış yerini karanlığa bırakmış
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSESİZ KELAMLAR
PoetryKimsesiz kelamlar zincirlendi mürekkebime Beyazlığından siyah sorguya çekilip suçlu ilân edilmiş damlaları. Suçsuzken parmaklık ardında tozlu raflara süpürülüp hastalığa mağlubedilmiş.
