Yaşadığı korkunç aile trajedisi yüzünden harap olan Antony Case, başkalarının da bu acıyı yaşamaması için dedektiflik yapmaktadır. New York'ta polisin farkına varamadığı kirli işlerin peşine düşen Çoklu Kişilik Bozukluğu hastası olan Case'in maceral...
Bulutlar, siyah gökyüzünü aydınlatmak için tek çare olan parlak yıldızları kapatıyordu. Asfalta düşen yağmur damlaları, uyuyan çocuklar için ninni rolündeydi. Kendi alanı kadar da bahçesi bulunan kahverengi müstakil evin önünde bir araba durdu. Gözleri pek kamaştırmayan arabanın içindeki adam, yanındaki koltukta yer alan deri not defterini aldı, sayfalarını çevirdi. Sayfada birçok isim vardı. "Justin Trump, Claire Thompson... ve Lois, Lois Harper." Listedeki diğer tüm isimlerde tik işareti varken Lois'in yanında hiçbir şey yoktu.
Adam, defteri paltosunun iç cebine koydu ve arabanın kapısını yavaşça açtı. Dışarı adımını atarken de yanından ayırmadığı siyah fötr şapkasını başına geçirdi. "Küçük Lois..."
Evinin kapısına doğru giderken içten içe üzülüyor, eline düşen bu yeni vaka ile ilgili düşüncelerinden kaçamıyordu. Çocuklar ve gençler konusunda hassas bir insandı. Asla onlara zarar gelmesini istemezdi. Ancak bir olayın içinde bu yaş aralığında biri olduğu zaman yüzündeki acımasız ifadeyi de asla bozmazdı. Çünkü birilerinin onun zayıf noktasını bulmasını istemezdi.
Elinde Lois ile ilgili neredeyse hiçbir şey yoktu. Şehrin belki de en fakir bölgesi olan Bronx'da yaşayan ve Midtown Lisesinde okuyan on altı yaşındaki bir kız. Kendisi oldukça ağır başlı, çalışkan, sevgi dolu bir gençmiş. En son dört gün önce, yaklaşık 18.00 sularında evden ayrılmış ve o zamandan beri onu gören olmamış. Hepsi bu kadar.
Adam eve girdiği anda yerde bir mektup buldu. Bu kâğıt parçasının kapının posta deliğinden girdiğini tahmin etmek kolaydı. Üstünde kimden geldiği değil, sadece kendi adı yazıyordu: Antony Case.
Antony, mektubu açmak için acele etmedi. Ağır adımlarla salona geçti, cebindeki purosunu yaktı, müzik çalardan Mozart'ın rastgele bir eserinin odayı tamamen istila etmesine izin verdi. Rahat koltuğuna oturdu ve kâğıdı açtı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet, yeni romanımız başladı! Okuduğunuz için teşekkürler! Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin... :')
