Chapter 1

1.1K 61 112
                                    

Alleen's POV

Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες τάξεις, οι γνωστοί καθηγητές. Η συνεχής καθημερινή πίεση και πάλι τα ίδια. Αυτή τη χρονιά ήμουν τριτοετής στο Λύκειο, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να βάλω τα δυνατά μου προκειμένου να εξασφαλίσω έναν αξιοπρεπή βαθμό.

Για να είμαι ειλικρινής θα μου λείψουν όλα αυτά, αλλά ήθελα ένα νέο ξεκίνημα, μια καινούργια αρχή.

Το κουδούνι χτύπησε και κατευθυνθήκαμε όλοι στις τάξεις μας. Ως γνωστόν, κάθισα δίπλα στον επί πολλά χρόνια κολλητό μου, Brandon. Κάναμε παρέα από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου. Ήταν δίπλα μου στις δυσκολότερες φάσεις της ζωής μου και είμαι ευγνώμων γι'αυτό από τα βάθη της καρδιάς μου.

"Έτοιμη για άλλη μια σούπερ βαρετή, κουραστική και ανυπόφορη χρονιά;" είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο να πλαισιώνει τα αρρενωπή χαρακτηριστικά του προσώπου του.

"Προς το παρόν προσπαθώ να συνέλθω από τις καλοκαιρινές διακοπές." ανασήκωσα τους ώμους μου.

"Ωραία περάσαμε. Πράγματι. Ακόμα θυμάμαι που έχασες το μαγιό σου μέσα στην θάλασσα όταν στο πήρε το γιγαντιαίο κύμα." γέλασε με έπαρση.

"Ααα σταμάτα!" κάλυψα το πρόσωπό μου χέρια μου, σε μια προσπάθεια να ξεχάσω μία από τις πιο ντροπιαστικές και διασκεδαστικές στιγμές του περασμένου καλοκαιριού.

"Παρεμπιπτόντως, έχεις ακούσει τίποτα για τον καινούργιο;" έσκυψε προς το μέρος μου μιλώντας χαμηλόφωνα.

"Ποιον καινούργιο;" προς στιγμής σκέφτηκα αν εννοούσε κάποιον νέο καθητή.

"Ένας τύπος. Λέγεται ότι τον έδιωξαν από το προηγούμενο σχολείο καθώς ενεπλάκη συνεχώς σε καυγάδες." συνοφρυώθηκα.

Τι είδους πλάσμα μπορεί να είναι και τον έδιωξαν από το προηγούμενο σχολείο του;
Σίγουρα πρέπει να μείνω μακριά του.

"Δεν ξέρω τίποτα γι'αυτόν αλλά δεν μου ακούγεται καλή επιρροή."

"Επίσης άκουσα πως θα είναι στο μάθημα της λογοτεχνίας στο τμήμα μας."

"Ας ελπίσουμε ότι θα κάθεται ήσυχος στην γωνία του." την ίδια στιγμή κοίταξα προς την θέση του δίδυμου αδερφού μου, ο οποίος ήταν απορροφημένος στην οθόνη του κινητού του. Φυσικά ήταν μόνος του. Ποιος άλλος θα άντεχε τον Miles;

"Τι κοιτάς;" σχημάτισε τις λέξεις με τα χείλια του κι εγώ κοίταξα προς την αντίθετη κατεύθυνση γελώντας.

Self-HarmedWhere stories live. Discover now