"Ես քո երեսն ունեմ,ես քո ԵՍ-ն եմ"

Մաս 12

-Յանդոն կարթնանա,սսկվիր,-ասաց նա ու դանդաղ ինձ հրեց դեպի մահճակալը։
Ես շնչահեղձ էի լինում,բերանիս հետ միասին նաև քիթս էր փակվել ու ես կամաց֊կամաց կորցնում էի գիտակցությունս։
Նա արմունկներով հենվեց անկողնուն,ապա ձեռքը զգուշորեն հանեց բերանիցս ու ասաց.
-Դու պիտի չվերցնեիր հեռախոսս։
-Կներես,ես էլ չեմ անի,-շնչակտուր ու վախեցած ձայնով արագ ասացի ես։
-Դու հիմա վախենու՞մ ես։
Ես գլխով արի,իսկ նա երեսը կտրուկ մոտեցրեց իմին ու աջքերը խաղացնելով ասաց.
-Է՜յ,Դաչոն դու նման չես քեզ,շուտ ես հանձնվում...մի քիչ էլ խաղա հետս։
Այս ասելով նա տեղավորվեց վրաս ու ոտքերով գրկեց մարմինս։
-Ջեյ...խնդրում եմ,թող գնամ,-հազիվ շարադրեցի խոոսքերս,-ես վախենում եմ քեզնից։
Զգացի որ աջքերիցս արցունքներն իջան։Նա առաջ եկավ ու շուրթերով վերցրեց արցունքիս մի կաթիլը,ապա մյուսը,այնուհետև հետ քաշվեց ու նայեց ինձ։Ձեռքը սողոսկեց կոնքիցս դեպի իրան,իսկ մյուս ձեռքով սկսեց մազերս շոյել։Երկար նայելուց հետո մոտեցրեց շրթունքները իմին,իսկ ես ձեռքս նրա կրծքին ավելի սեղմեցի' որ առաջ չգա։Նա շնչում էր վրաս,իսկ ես պինդ ծեփել էի բերանս ու փակել աջքերս։Նա իմ ճանաչած ամենասարսափելի մարդն էր։Անզորությունից անդադար արցունքներս գլորվում էին թարթիչներիս տակից։
-Հերիք է լացես,ես քեզ չեմ սպանի,մի քիչ կհամտեսեմ ուղղակի,-շշնջաց նա ու ես նրա շունչը զգացի շուրթերիս վրա։
Համբուրեց դունչս,ապա քիչ վերև ու վերջապես շուրթերս։
Համբույրի հետ զուգահեռ նա ավելի կոպտացավ,սկսեց սեղմել ձեռքերս ու մի կողմ քաշեց։Ես զգացի թե ինչպես է նա ինձ հիպնոզացնում ու կառավարում։Ի՞նչ անել,եթե փորձեմ ճվալ կամ փաղչել' նա ինձ կխեղդի։Եթե հանձնվեմ' լավ բան չի լինի։
Բարեբախտաբար հեռախոսին կրկին նամակ եկավ։Մտածեցի,որ փրկված եմ,բայց ոչ։
Նա փոխեց իր դիրքը,դեռ ինձնից չկտրված ձեռքը գցեց հեռախոսին,շնչակտուր անջատեց այն ու շարունակեց իր գործը։
Եկավ երկրորդ փրկությունս' Յանդոն։Դուռը թակեց,այդժամ Ջեյը քարացավ,գլուխը ետ քաշեց ու շշուկով ասաց.
-Ասա,որ փոխվում ես։
-Ջեյ,ես պիտի բան տամ նրան,եթե ոչ հիմա,մեկ է մի երկու րոպեյից Յանդոն էլի կգա,-ասացի ես ու կրկին արցունքներս իջան,-թող գնամ,խոստանում եմ ոչ մեկին ոչինչ չասել։
Դուռը կրկին թակեց Յանդոն։Ջեյը սառը հայացքով շարունակում էր նայել ինձ։Ես անգամ նրա հայացքից էի սարսափում։
-Ասա,որ քնում ես,-կրկնեց նա ու մատը դրեց բգիս։
-Աստված իմ,հայր մեր,որ երկինս ես...