Nezarethane macerası bitip Sanem Hanım'ın aracıyla yola koyulur koyulmaz derin bir oh çektim. Şerry hala kendine gelememişti. Pansiyonun önüne kadar kimsenin ağzını bıçak açmadı.
Pansiyona gelince tam kapıyı açacakken Sanem Hanım atıldı:
- Edacigim seni bu gece misafir edelim,izin ver kendimizi affettirelim, dedi.
İşin aslı o pansiyona tekrar girmek hiç içimden gelmiyordu.En iyisi bu teklifi kabul etmekti.Hic sesimi çıkarmadım. Şerry de sessizce araçtan indi.
Sanem Hanım'ın evi ,bölgeye hakim tepenin yamacındaydı.Tum belde kuşbakışı görülüyordu.Eve, salona açılan bir kapıdan giriliyor, Amerikan mutfak geçilince küçük bir hole çıkılıyordu. Bu holden banyoya ve diğer odalara geçiliyordu.
Sanem Hanım kalacağım odayı gösterdi ve sıcak bir duş önerdi. Bu öneriyi de hiç tereddüt etmeden kabul ettim. Dusumu aldım tam banyodan çıkarken gözüm karardı.
Gözümü açtığımda hastanedeydim, bayilmisim.Başucumdaysa Sanem Hanım vardı. O esnada hemşire geldi:
-Annemiz ve bebeğimiz gayet sağlıklı.Biraz istirahat ettikten sonra çıkabilirsiniz,dedi.
İşte yine olanlar olmuştu. Şimdi bir yığın soruya cevap vermekle ugrasacaktım.
Hastaneden çıktıktan sonra Sanem Hanım'ın ısrarıyla kahvaltıya gittik.Burasi deniz kenarında, salaş bir salondu.Denize bu kadar yakın olmak ne kadar da ferahlatıcıydı.Ondan bundan bahsederek kahvaltımızı yaptık. Ama bana bebek hakkında hiçbir şey sorulmuyor, söylenmiyordu. Şimdi bahsi açılacak az sonra açılacak derken kahvaltı bitmiş, çay faslı başlamıştı.En iyisi, yaradaki yara bandı misali, her şeyi bir çırpıda anlatmaktı. Üstün körü yaşananları anlattım.
Ve hiç beklemediğim bir şey oldu.Sanem Hanım bana bir teklifte bulundu: Bebeğinin annesi olmamı ister misin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Ben, Bir Bebek...
No Ficción"Yaşanmış bir hikayeden esinlenilmiştir." Onunla aramızdaki aşk mı, tutku mu?Yoksa o ,sadece bebeğimin babası mı?Bilemiyorum ama bu ilişkinin başıma açtıklarını okudukça nasıl bir tercih yapacağımı göreceksiniz.Ya bu yolda yalnız yürüyeceğim ya da...
