Bulundukları şehire ve mevsime ters düşerek yağan yağmur iki genci susturmuş düşüncelerinde boğulmaya davet eder gibi kendisini izlettiriyordu. Hoseok kahvesini dikkatlice tutarak camın önünde oturan Hyungwon'un yanına bağdaş kurmuş, derin bir nefes alarak başını göğe bakmak üzere kaldırmıştı. Şuan yağmurun tüm bedenine ulaşarak ruhunu ve günahlarını temizlemesini her şeyden çok istiyordu. Göz ucuyla Hyungwon'a baktığında yüzünde ufak bir tebessümün belirdiğini görmüştü. Onu böyle bu kadar yakından, böyle güzel gülerken görmeyeli ne kadar zaman olduğunu düşündü. Şüphesiz Hoseok özlüyordu, tüm benliği üzerine yemin edebilirdi ki sevgilisini ve onlara dair olan her şeyi özlüyordu fakat en çok da kendisini özlüyordu. Yüzünde hissettiği ıslaklık ve ıslaklıklara dokunan sıcak eller bir an düşüncelerinden sıyrılmasını sağladı. Hyungwon dolu gözlerle, elini Hoseok'un yanağında gezdirerek onu sevdiğini fısıldadı. Hoseok bunun gerçekliğini hissetmeye çalışarak tebessüm etti fakat ağlamasını durduramadı. Belki de Hyungwon en çok o ağladığında sevgisini bu kadar dile getirdiği içindi durmaması. Yanağını Hyungwon'un eline yasladı ve tüm gece yağan yağmura karşın iki gencin en çok alıştığı o iki cümleyi kurmaya devam etti.
'seni seviyorum' ve 'özür dilerim'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lonely || 2Won
Short Story"Yıldızları saymak kaç gece sürer? Kalbimin iyileşmesi bu kadar sürer." •Lee Hoseok •Chae Hyungwon
