Lonely || 2Won

huit

Ay ışığıyla aydınlanan küçük odada yatan genç gözlerini saatten ayırmadan cenin pozisyonunu almış, her şeyi unutmak istediğine dair dua ederek ağlıyordu. Tüm gözyaşlarını, tüm acılarını, tüm kalp kırıklıklarını hatta tüm yaşananları... Hyungwon ilk defa bunu dilemişti. Hoseok'a dair her şeye aşık olan genç, ilk defa onu bile unutmak istemişti. Sessizce kapının açılma sesini duymasıyla gözlerini sımsıkı kapatmış, nefesini düzene sokmaya çalışıyordu. Hoseok yavaş adımlarla üzerini değiştirme gereği duymadan yatağa uzanıp arkası dönük olan sevgilisine sarıldığında Hyungwon aşık olduğu kokunun üzerine dolmuş başka bir koku ile daha fazla dayanamayacağını anlayarak ağzından küçük bir hıçkırık kaçırmıştı. Hoseok tüm her şeye rağmen daha sıkı sarılarak alışılmış bir 'özür dilerim' mırıldandığı sırada Hyungwon hızla geri çekilmiş, ellerini saçlarına çıkararak tüm sözleri unutturacak bir çığlık atmıştı karanlık odada. Hoseok'un, sevgilisinin kıyamadığı saçlarını daha şiddetli çekerken tüm sözleri, tüm her şeyi unutmak istiyordu artık. Kırmızının en koyu tonuna bürünmüş gözlerini açıp Hoseok'a baktığında, Hoseok şuan hayatındaki en büyük acıyı yaşadığına dair yemin edebilirdi. Birden hissettiği kırılma sesi ile yerinde sıçrayıp ikisinin özenle yaptığı vazoya çevirdi gözlerini. Yerdeki mavi parçalara bakarken ağlamaya başladığı sırada duyduğu cümle ile şiddetlenen ağlamasına rağmen hızla Hyungwon'a uzanmıştı.
''Y-yalnız bırak beni..''
''Gidemem..''
Hyungwon hızla karşısındaki güçlü bedeni hıçkırarak itmeye çalıştığında kendisini vazgeçemediği kollar arasında bulmuştu. Daha fazla ağlıyor daha fazla gitmesi için yalvarıyordu. Buna rağmen sarılışına karşılık vermeyi tercih eden Hyungwon neden bunu kendisine yaptığını sorma gereği duymuştu ilk defa. Aşık olduğu adamın kolları arasında, onu aldattığı için ağlaması ve buna rağmen her şeyin sonunda olduğu gibi başını onun göğsüne yaslaması aptallıktı belki de. Ama ikisi de biliyordu ki birbirlerinden vazgeçemezlerdi. Hoseok Hyungwon'un gözyaşlarını silemese bile, Hyungwon Hoseok'un bir başkasına daha sevgiyle bakan gözlerine her gün acıyla baksa bile ikisi de bundan vazgeçemezlerdi. İkisinin de aşık olduğu ay, odalarını acı bir ışıkla aydınlatırken iki genç her zamanki gibi ağlayarak yere çökmekten ve birbirlerine sarılmaktan başka bir çare bulamazdı. Ve tüm bunların iki basit cümle ile geçemeyeceğini bile bile birbirlerine sıraladıkları 'seni seviyorum' ve 'özür dilerim' cümlelerinden başka ellerinden bir şey gelmeyecekti belki de..