Bir Seri Katil Hikayesi

İlk Arınma

Evet, yanlıştı belki ama şimdiden sevmişti öldürmeyi. Hoşuma gidiyordu. Öyle rahatlamıştı ki. Kuş kadar hafif hissediyordu. Daha önce neden denemedim diye yakınıcaktı neredeyse. Çoğu katile göre çok farklı tepkiler veriyordu. Şu saniyeler pişmanlık duyması gerekiyordu aslında. Yanlış giden bir şeyler vardı. Farkındaydı. Ama ne garip ki bu bile onu mutlu etmişti. Yıllardır içinde, derinliklerde hissettiği düşünceler bir bir açığa çıkıyordu. Ruhu ve duyguları onu haklı çıkarıyordu. Emindi artık. O, öldürmek için doğmuştu. Yaşamak için öldürmeliydi. Öldürdükçe arınacaktı, yada daha da kararacaktı sadist ruhu. Hafızasını zorlayıp tekrar tekrar nasıl yaptığını hatırlıyor ve her seferinde yüzünde acı ve kalleşçe bir tebessüm oluşuyordu. Artık bundan sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı. Olmasını istemiyordu zaten...