Bir Seri Katil Hikayesi

Kâbus

Uzun zamandır düşünüyordu aslında.
Bunun üzerine sayısız kitap bile okumuştu. Ölü seviciler, zevk için öldürenler, intikam için öldürenler, kendini kahraman sanıp hayat kadınlarını dünyadan yok etmek isteyenler. O kendini kahraman hissetmiyordu, ölüleri de sevmezdi zaten, bir intikam da beslemiyordu  kimseye. Geriye tek bir seçenek kalıyordu. Zevk için öldürenler. Yok, yok hayır zevk için de değildi. Öyle olsa ilk düşündüğü an yapardı.  Bu zevk meselesi değildi. Peki ama neydi içindeki bu öldürme merakı, o duyguyu neden merak ediyordu ki. Normal bir insan merak eder miydi öldürme hissini. Yada normalmiydi o? Yaklaşık 15 yıldır bu soruların içinde uykuya dalıyordu. Ve hep aynı kâbusu görüyordu. Yine saat sabah 5' e doğru kan ter içinde çırpınıyordu yatağının içinde. Yapamaaaam! Diye bağırarak uyandı. Yine aynı rüyayı görmüştü..
Uzun bir yolda yürüyordu. Ucu gözükmüyordu yolun. Uzadıkça uzuyordu. İlerledikçe elinde bir buz kütlesi beliriyordu. Normalde soğuğa dayanıklı değildi ama hiç üşümüyordu. Aksine sımsıkı tutuyordu buz kütlesini. Sonra biri geliyordu üzerine koşa koşa geri gitmeye kaçmaya çabalıyordu fakat ayaklar onun değildi sanki. Olduğu yerde kaskatı kesildi. Bir yandan korku sardı tüm bedenini bir yandan ise sanki bir güç geliyordu bedenine. İyice yaklaşıyordu koşan kişi, yüzü belli belirsizdi ama çok korkunçtu. Kıpırdayamıyordu, tek çaresi elindeki buz kütlesiyle öldürmekti ona koşan kişiyi. Bir yandan elindeki buzu sıkıca tutuyor diğer yandan Hayıırr, yapamaaaam! Diye bağırıyordu. Tam elindeki kütleyi saplamak için kolunu kaldırmıştı ki nefes nefese uyandı. Hemen etrafına bakındı. Rüya olduğunu anlayınca derin bir nefes aldı. Hâlâ düzensiz nefes alıyordu. Ciğerleri nefes almasına izin vermiyordu sanki. En iyisi kalkıp bir bardak su içmekti. Öyle yaptı. Daha iyiydi artık. Alışmıştı zaten. 15 yıldır aynı kâbusu görüyordu. Sakinleşince tekrar yattı yatağına ve çok geçmeden uyuyakaldı..