Bir Seri Katil Hikayesi

Bölüm 5

O gece rüya görmedi. Yıllar sonra ilk defa o gün rüya görmedi. oysaki kalp çarpıntısı ve heyecandan doğru düzgün uyuyamamıştı bile. Tek bildiği bir şey vardı. Tamamlanmış hissediyordu. İçinde inanılmaz bir huzur vardı. bu ona yeterdi. Hele bir de rüya görmemiş olmanın sevinci vardı. Belki yıllar sonra ilk kez gülümseyebilirdi bile. Günler geçmesine rağmen asla pişman olmadı. Utanmasa yaptığıyla övünecekti. merak ettiği tek bir şey vardı. Küçük kız da onun gibi sevinmişmiydi acaba? Sevinsin veya üzülsün yılar sonra bunu yapanın kim olduğunu umursamadan, yapan kişiye minnettar kalacaktı. Aklından geçirdiği bu düşünce tebessüm etmesine sebep oldu. Ama fazla sürmedi. Hayatına normal akışında devam etti. Dikkat çekmedi, zaten kimse onun farkında bile değildi. O yüzden ondan şüphelenilmesi imkansızdı. Kimseyle konuşmaz, arkadaş olmaz, bağ kurmazdı. Bakkal bile başka mahalleye giderdi ki gittiğinde yabancı olduğunu görüp ona sorular sorup muhabbet etmeye çalışmasınlar diye. İhtiyaçlarını alır parasını verir çıkar giderdi. Bunu her seferinde başka semtlere giderek yapardı. Bir şeyi iki defa tekrarlamazdı. Toplumdaki yeri "silikti" onun. Bundan gayette memnundu. Bir sabah yine aynı sokaktan geçerken bir kaç kadını sohbet ederlerken duydu. Geçen haftadaki cinayet hakkında konuşuyorlardı. Yapan hala bulunamamış. Cinayetin nasıl işlendiği bile meçhulmüş. Bunu yapan büyük ihtimalle o gece kahvede tartıştığı tefecilermiş. Bunları duyduğuna sevindi. İçi zaten rahattı ama artık bundan kesin olarak kurtulduğuna göre sıra ikinci cinayetine gelebilirdi. Ne de olsa o bundan sonra bir seri katildi, polisler ve maktuller bekletilmeye gelmezdi...