Bütün mesafeler yürekte başlar.
Bizim derdimiz neydi ?
Boğazdan yüreğe giden o yolda tıkanıyor cümleler.
Sanki yüreğe gitse ciğerimizi kanatacak;
Sanki ağzımıdan çıksa birilerini yaralayacak.
Tehlikeli değilim artık, çünkü kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttular.
Otların sarardığı yerde güneş;
Kurşunun deydiği tende heves kalır..
Kaybettim Sayın Okuyan.
Üstüne titrediğim herşeyi yitirmeyi öğrendim çoktan.
Bu sözlerin tümünü bir cümleyle özetlemek var mesela.
'Hayaller yıkılır, insanlar gider, umutlar tükenir lakin acılar geçmez. Çünkü anılar silinmez.'
Eksik bir şey mi var diyeceğim de, çok eksiğiz.
Bir kural vardır Sayın Okuyan;
Hiç bir şiir, şairini sevmez.
Beni herkes gibi, yazdıklarım da sevmedi.
Kötü gidiyor her şey Sayın Okuyan. Bundan kötüsü olamaz diyorum. Oluyor.
Halbuki, ben sevdiğim bir kitapta altı çizili cümleler hediye ettim hayata. Baksana o bile yazdırıyor yalnızlığı hissettiğim derin saatlerinde.
'Ben farklı bir iklimin çiçeğiyim.
Diğerlerini yaşatan yağmur, beni öldürüyor.'
Ben bir şey kazanamadım. Sizlere kazanmanız için hayata bir mühür bırakıyorum.
'Neyse' diye bir kelime var, o kelimenin içine bir hayat sığdırdım sanki.
Anlatmak istesem birileri yaralanacak.
'Hayat..
Neyse...'
