Uyanmak ... Uyumadığım için annemin beni uyandırmak için seslenişi garip derecede komik geldi. Acele ile banyoya gittim gözlerim bataklığa gömülmüş kurbağa gözü gibi karanlık ve şişti. Elimi yüzümü yıkayıp giyindikten sonra mutfağa annemin hazırladığı kahvaltının başına oturdum. Kafamdaki milyonlarca soru ile tabağımı kurcalarken annem:
__ Hayırdır birtanem , canını sıkan bir şeyler mi var? diye sordu.
Kafamı tabaktan kaldırıp boş gözlerle baktıktan sonra , dün geceyi anlatmanın saçma olduğuna karar verdim. bu onu dahada endişelendirecek ya da her şeyi hayal gücüme atıp "kötü bir kabus görmüşsün " diyecekti. Bu yüzden:
__ Yok bir şey , sadece biraz yorgunum gece kötü bir rüya gördüm de... dedim.
Annemin yüzü ciddileşti:
__ Emin misin?... Biliyorsun bana her şeyi anlatabilirsin, dedi.
İçimden " her şeyi ben anlasam sana anlatmayı denerim ama ..." dedim. Sonra da gülümseyerek:
__Eminim ve biliyorum sen benim bir numaralı arkadaşımsın. Endişelenme bir sorun yok.
Bu arada gözüm saate ilişti. Eyvah ! Geç kalıyordum . Hızla çantamı alıp ayakkabılarımı giyerek evden çıktım. Tam kapıdan çıkmış okula yönelmiştim ki kapının köşesinde Cem ile karşılaştım. Bana dönerek:__ Günaydın .Nasılsın bakalım? dedi.
Öfkeyle:
__ Nasıl olma mı bekliyorsun acaba? Bana bir açıklama borçlu olduğunu düşünüyorum, haksız mıyım? dedim.
Cem güldü:
__Okula zamanında gidelim sana ilk fırsatta açıklama yapacağım merak etme dedi . Ve hızla yürümeye başladı. Tabi ki ben de peşine takıldım. Neyse ki zamanında okula ulaşabildik. Sıraya girdiğimizde Özlem koluma girdi:
__ Neler oluyor yoksa sizin ikinizin arasında bir şeyler oldu da bana mı anlatmıyorsun?...
Sinirle:
__ Boş boş konuşma Özlem . Her okula birlikte girdiğim kişi ile aramda bir şeyler mi olması lazım?.. dedikten sonra kolumu kolundan kurtarıp geriye çekildim. Ama bu hareketimin Özlem'i kırdığını ancak derse girdikten sonra fark edebildim. Ders boyunca benim yüzüme bile bakmadı içimden ondan özür diliyordum ama şimdi elimdeki soruna odaklanmam gerekiyordu. Tenefüs zili çalar çalmaz Cem'in başına dikildim:
__ Konuşalım, dedim.
Sakin bir tavırla:
__Öğle arasında çardakta buluşuruz dedi.
Bu bana Özlemle aramdaki soğukluğu gidermek için fırsat verdi . Maalesef ki bu düşündüğümden zor oldu. İki tenefüs boyunca ona dil dökmem gerekti. Ne mutlu ki Özlem kolay kandırılabilen biriydi. Yine de onu kandırıyor olma fikrinden hoşlanmamıştım. Öğle arasında okulun arkasında ki çardağa gittim. Bir kaç dakika sonra Cem de geldi:
__Neler oluyor? Dün gece gördüklerim nelerdi ve ben den ne istiyorlardı?
Cem bir an durdu ve sakince :
__ Onlar hayalet ghouller. İnsanların hayat enerjisi ile beslenirler. İnsanlara yavaş yavaş nüfus ederek yaşamlarını dolduran enerjilerini emerler. Ve çok az insan onları görür. Benim gibi koruyucular ve senin gibi nadir türler gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALET GHOULLER
FanfictionNormal ve sıradan bir kız iken karşıma çıktı. Ben bile bilmiyordum . Neyi mi?...( Kız kardeşim için başladım umarım destek olursunuz . Tokyo ghoul konusunda yetersiz olursam umarım bana yardımcı olursunuz.)