Normal ve sıradan bir kız iken karşıma çıktı. Ben bile bilmiyordum . Neyi mi?...( Kız kardeşim için başladım umarım destek olursunuz . Tokyo ghoul konusunda yetersiz olursam umarım bana yardımcı olursunuz.)
Çooook yorgunum. Tüm gece çalışmaktan bitap düştüm. Üstelik böyle yorucu bir gecenin ardından okula gelmekte ayrı bir eziyet. Sınıfa girer girmez Melis'in tis sesi kulaklarımı tırmaladı. Ama iyi olmasına da sevindim bir yandan. Nasıl bir gecede iyileştiğini ve kendini gecenin bir yarısı kapıda bulduğunu anlatıyordu. Fazla dinlememek için sırama yöneldim sesi başımı ağrıtıyordu. Yine de yakalandım. Melis koşarak yanıma geldi ve Özlem ile birlikte beni sırama sıkıştırdılar. İlk saldırı Melis'tendi:
__ Sınıfa gelen yakışıklıyı tavlamışsın ha? Seni gidi sinsi , senden hiç beklemezdim. Birde erkeklerle ilgilenmiyorum ayaklarına yatıyorsun? dedi.
Sinirlendim:
__ Ne tavlaması be? Olaylar öyle gelişti. Hem sen yeni iyileştin kendinle ilgilensene. dedim.
İkisi birden sinir bozucu bir şekilde kıkırdaştılar. Tam bu sırada öğretmen sınıfa geldi. Arkama baktığımda Cem başka bir sırada oturuyordu. Çokta umurum sanki. Öğle arasına kadar Melis ve Özlem'le uğraşmak zorunda kaldım. Melis'te Özlem kadar kıttı. Ama yine de iyi niyetlilerdi. Galiba bu da bana yetiyordu. Öğlen arasında yemeklerimizi alıp çardakta yemek yerken oturduğum çardağın gölgesi birden koyulaştı. Kafamı kaldırdığımda karşımda okulun en popüler çocuğu Hakan duruyordu. Hem görüntüsü hem de aktivitelerde ki başarıları ile dillerde bir çocuktu. Benim umurumda değildi ama Özlem ondan o kadar çok söz ediyordu ki onu tanımamam imkansızdı. Hafif esen rüzgarda dağılan saçlarını düzeltip açık kahverengi gözleri ile bana dik dik bakarak:
__ Demek o özel kız sensin ha... Ne yazık ki benden önce seni bir amatör fark etti. Ne utanç verici ama. Nasıl bu kadar iyi saklanabildin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ha!, bu da neydi şimdi" ben tam bunları düşünürken yüzüme doğru iyice eğilerek:
__ Yakından bakınca da oldukça güzelmişsin? Sanırım kör zamanıma geldin. dedi.
Tam cevap vermeye hazırlanırken tanıdık bir ses benden önce atıldı:
