-Hadi ama kovboy bu kadar sıkıcı olma
Görünen o ki söylediğim şey karşımdaki kurt adamın pek de hoşuna gitmemişti. Yaklaşık 4 saattir önümdeki kurt adamı konuşturmaya çalışıyorum. Yuvalarını en kısa sürede bulmam gerekti aksi takdirdi onlar beni bulurdu. Elimdeki gümüş bıçağı elimde döndürerek kurt adama yaklaştım.
-Seni bağladığım için mi bana kızgınsın köpekcik?
Elbette yine cevap vermedi. Tıpkı son 3 buçuk saattir yaptığı gibi. Geldiğinde ilk yarım saat bana yaratıcı küfürler etti daha sonra da ağzını bıçak açmadı zaten.
-Pekala o zaman bana ismini söyle köpekcik. Hayır mı? İyi sen bilirsin.
Biraz daha yaklaşıp arkasına geçtim. Ve ensesine nefesim değerken yeniden konuştum.
-Emin misin köpekcik son kararın mı?
Sonunda konuştu.
-Hayır seni sürtük sana ismimide yuvamıda söylemeyeceğim!
Cümlesini bitirir bitirmez elimdeki bıçağı boynuna sapladım. Dudak büzerek karşısında durdum
-Çok kabasın köpekcik.
Zaman aleyhime işliyordu ve bende son derece sıkılmıştım. Bobby'nin evinden ayrılalı 3 hafta olmuştu sabah erkenden ordan ayrılıp onlar beni takip edemeden eve dönmüştüm. Kendi evime. Gözlerimin önüne bir umut etkili olur diye kırmızının geçmesine izin verdim. Artık cidden sıkılmıştım ve bu onun için iyi değildi. Bıçağı kalbine değmesine 1 milimetre kala batırdım.
-Sabrım taşıyor köpekcik. Eğer yerlerini söylersen seni daha acısız bir şekilde öldürürüm. Ama inadım inat diyorsan,
Sırttım.
-Bana uyar son 1 ayın stresini atmam gerekiyordu zaten.
Bıçağı biraz daha derine ittim. Tam kalbine değecekken sonunda istediklerimi söylemeye başladı.
-TAMAM TAMAM DUR! Söyleyeceğim
🔥🔥🔥🔥🔥
Onu henüz öldürmemiştim doğru söylediğinden emin olduktan sonra öldürecektim. Impala'nın kapısını aralayıp çantamı arka koltuğa fırlattıktan sonra çalıştırdım.
Öncelikle bir markete uğramam gerekti ve kafamdaki birbiriyle savaşan düşüncelere bir son vermek. 1 hafta önce rüyamda (ya da uyanıktım bilmiyorum ama fazla gerçekçiydi) o şeytanı gördüm. Bobby'nin gördüğü şeytanı. Winchester'lardan uzak durmazsam onları öldürmese de ciddi bir şekilde zarar vereceğini söylemişti. Her ne kadar inanmak istemesemde yapabileceğini ve gerçek olduğunu biliyordum. Doğruydu onlar dünyanın sonunu getirecek 2 salak kardeşin bedeniydiler bu yüzden onları öldüremezdi ama ciddi anlamda zarar verebilirdi. Bu yüzden onları ne aradım ne sordum ne de karşılarına çıktım. Ama kafamı bir soru ele geçirmişti Onlardan neden uzak durmalıydım ki ? Bunun şeytana faydası neydi?
Sonunda markete yaklaşınca yakınlara park edip Impala'dan inip kendimi serin markete fırlattım. Nasıl olurda Amerika'nın en soğuk güneş görmeyen şehri 30 derece olabilirdi aklım almıyordu.
Yolum uzundu bu yüzden sepetimi olabilidiğince sağlıksız şeylerle ve dergilerle doldurdum. Bunlar yol boyunca can sıkıntımı biraz olsun azaltabilirdi. Kimi kandırıoyrdum turta vardı canımın sıkılması imkansızdı. Tam 4. turtamı da sepete koyarken gördüğüm şeyle turtam yerle buluştu. Bu imkansız beni nasıl bulabilirdi! Sırıtarak yanıma yaklaştı.
-Bizi takip ettiğini bilmiyordum
-Kapa çeneni Dean. Ben kendi şehrimdeyim evime geldim asıl sen beni takip etmişsin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateş Kapanı
FanfictionBirazdan yapacaklarım için kendimi cezalandırmam gerekecekti. Kelimeler ağzımdan dökülerken gözlerimi çimen yeşili gözlerle buluşturdum. "Sakın. Sakın Dean Winchester. Beni sevmek gibi değer vermek gibi saçma şeylere kapılma Dean Winchester. Çünkü b...