Onzichtbaar (Voltooid)

5

Na de groepsknuffel hadden ze het een stuk gezelliger. Ze lachten met elkaar en waren vrolijk. Ik werd er ook vrolijk van. Het is heerlijk om zo'n familie te zien genieten van elkaar.

Na het ontbijt liepen Louis en ik naar boven.

"Dankje." Zei Louis na een korte stilte.

"Voor wat?"

"Door jou hebben we een groepsknuffel gehad en hebben we het nu een stuk beter. Nogmaals bedankt!" Zei hij en liep naar mij toe om ook mij een knuffel te geven. Hij sloot zijn armen om mijn heen en ik om hem. Ik sloot mijn ogen even. Dit voelt goed. Echt goed. Alsof wij twee puzzelstukjes zijn die in elkaar passen. Zo goed voelt het.

Na een paar minuten lieten we elkaar los.

"Ik ehh.. ik ga maar eens douchen." Zei Louis en begon schone kleren te verzamelen.

"Moeten geesten ook douchen? Ik heb namelijk het gevoel dat ik heel vies ben en stink.." zei ik hopend dat hij ja zegt zodat we samen kunnen douchen.

Hij haalt schouders op.

"Geen idee. Er heeft nog nooit een geest bij mij gedouchte."

"Eens moet een eerste keer zijn." Knipoogde ik naar hem en zijn wangen werden er een beetje rood van.

"Je wilt samen douchen? Met mij..?" Ik knikte mijn hoofd.

"Natuurlijk! Maar niet nu. Je hebt even tijd nodig voor jezelf dus ga je gang ik ga even naar buiten." Hij knikte zijn hoofd en liep de badkamer in.

"Harold?"

"Ja?"

"Dankje. Voor alles." En hij deed de deur dicht en de douche aan.

Ik liep naar beneden met een grote glimlach op mijn gezicht. Hij is blij dat ik er ben. Hij is er blij en dankbaar om. Maar nu moet ik nog uitzoeken waar mijn lichaam is en wat ik moet doen.

Toen ik buiten kwam ging ik terug naar de plek waar ik wakker werd. Ik ging er weer liggen en sloot mijn ogen.

Ik liep samen met mijn zus in Amsterdam. Totdat er een vriendelijke oude man aan mij vroeg of ik een 'eurootje' kwijt kon. En natuurlijk kan ik dat. Ik pakte mijn portemonnee en gaf het aan hem. Hij bedankte mij en wij liepen weer verder.
We liepen door naar de Subway om twee broodjes te halen. Gemma liep naar binnen en ik bleef buiten wachten. Ik stond te wachten tot Gemma weer terug naar buiten kwam.
"Harry!!! Harry nee!! Ga weg daar! Neeeeee!!" Schreeuwde ze en toen draaide ik me om. Er stond een wit busje en ik werd er mee naar binnen getrokken.

Ik schrok en sprong gelijk op. Zou dit een herinnering zijn? Ik ren gelijk terug naar het huis.

"Louis?!" Schreeuw ik en begin te huilen. Ik ren naar boven en vind daar een naakte Louis met een handdoek om zijn middel. Hij loopt snel naar mij toe en knuffelt mij.

"Wat is er? Wat is er gebeurd? " vraagt hij bezorgd aan mij.

"Ik denk dat ik me dingen kan herinneren.."

"Maar dat is toch goed, schatje." Zegt hij kalmerend.

"Ik ben ontvoerd." Hierbij zet Louis een stap naar achteren.

"Shit!"