Onzichtbaar (Voltooid)

15

Ik heb besloten om mijn lichaam te zoeken en het aan te raken. Als ik me niets kan herinneren moet Louis me alles vertellen. Ik dacht eerst aan het dagboek dat ik bij heb gehouden, dat hij me dat zou kunnen geven. Maar niemand kan het zien, behalve ik. Dus het kan niet anders.

Maar eerst op zoek naar mijn lichaam. Ik heb beelden gekregen van een steegje met graffiti. Er staat op de muren gespoten If you enter here, you'll wake up in hell. Ik heb het Louis vertelt en Louis weer aan Gemma. We gaan nu opzoek naar het steegje, maar de stad is zo groot. En wie weet is het helemaal niet hier? Wacht eens even, social media! Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht! "Louis?" Hij kijkt op van zijn telefoon. "Wat als we mensen vragen op social media of zij weten waar dit steegje is?" Ik zie Louis nadenken en hij knikt naar me. "Wat zei hij?" Hoor ik Gemma naast mij vragen. "Social media." Zei Louis en nam een hap van zijn eten. Gemma haar ogen sprongen open. "Waarom hebben we daar niet eerder aan gedacht! Ik ga het tweeten plaats jij het op Facebook?" Hij knikt.

"Lou, maak je geen zorgen... Ik zou je nooit vergeten." Zeg ik tegen hem, want hij ziet er erg beroerd uit. Hij knikt en ik veeg snel de traan die net uit zijn oog valt weg. Zijn hand raakt langzaam mijn hand aan. Ik geef hem een zachte kus op zijn mond en knik naar hem. "Ik hou van je." Hij kijkt me gelijk aan. "Ik ga nooit wennen aan deze woorden." Ik glimlach naar hem en geef hem een knuffel. "Welke woorden?" Oh ja Gemma is hier ook nog. Ze lacht naar Louis. "Oh mijn God!" Ze springt op en stoot haar knie tegen de tafel. "Au! Kut..." ze knijpt haar ogen even dicht en wrijft met haar hand over haar knie terwijl ik sta te lachen. "Oké, wat ik wou zeggen is dat ik een bericht heb gekregen met waar het zou kunnen zijn!" Ik gil en Louis wacht tot ze verder gaat praten. "Kijk," ze tikt wat in op haar mobiel en laat het aan ons zien. Ik zucht, het is niet de plek. Ik vertel dit aan Louis en we zitten er nog een paar uur.

Gemma had Niall nog gebeld, maar hij geloofde niet in deze onzin en kwam niet opdagen. We hebben al avond gegeten en zijn maar een film gaan kijken. Toen het laat werd gingen we maar naar bed in de hoop dat we morgen wel iets vinden.

Als ik wakker wordt lig ik alleen in bed. Ik loop naar Gemma's kamer en ook deze is leeg. Ik hoor stemmen beneden dus ga ik de trap zachtjes af. Ik zie een huilende Gemma die Louis stevig vasthoud. "Ik wil hem niet nog een keer verliezen! Een keer is erg genoeg... alsjeblieft zorg ervoor dat hij terugkomt.." Ik loop naar hun toe en sla mijn armen om hun beide heen. Ik geef Gemma een kus op haar voorhoofd en staar dan Louis die ook tranen in zijn ogen heeft aan. Hij glimlacht zwak naar me en ik geef hem een kus. "Ik weet het. Ik weet waar het is." Ik heb vannacht weer een droom gehad. Het is dicht in de buurt van deze stad. Een klein uurtje verderop. Een gevaarlijke buurt wat je liever ontwijkt, maar dat je in dit geval niet kan ontwijken. Louis slikt voorzichtig en licht Gemma in.

Als we dicht in de buurt zijn, stoppen we even met rijden voordat we verder gaan. We kijken elkaar stil aan. Eigenlijk staart Gemma bezorgd naar Louis en Louis naar mij. "Het is oké Lou, alles komt goed."

Louis (A/N voor 't eerst :o)
"Ik ga binnen kijken. Ik moet weten of hij wakker word of überhaupt zijn lichaam kan vinden." Zeg ik tegen Gemma als ik sta te ijsberen om de hoek van het gebouw. "Louis nee! Ik ga wel het is veel te gevaarlijk." Zegt ze als ademloos opstaat van de grond. Ze veegt haar kont af en er vallen steentjes op de grond. Ze draait zich om, om weg te lopen. Ik pak zo snel mogelijk haar hand. "Geen sprake van! Als jij gaat ga ik ook." Gemma zucht, maar loopt door. We lopen Door het donkeren steegje en zien in de verte een deur met gevaar stickers erop geplakt. We doen de deur die op een kier staat open en sluipen naar binnen. We komen in een modern gebouw terecht. Geen mens te bekennen, gelukkig. We zien twee deuren en we kijken elkaar aan en lopen allebei naar een andere deur. Ik maak de deur open en trek het gelijk dicht. Er stonden een stuk of zes gespierde mannen die zo groot zijn als beren. Ik ren snel naar de deur van Gemma en sluit de deur achter me. Het is helemaal stil. Te stil. Ik draai me voorzichtig om en zie de mannen met Gemma vastgehouden staan. De een lacht hardop terwijl de ander met zijn hoofd schudt.

Harry
Ik heb mijn lichaam gevonden. Het was makkelijk te vinden want het geeft licht als een gek. Als ik er nog niet eens twee meter vandaan ben hoor ik geschreeuw vanuit de andere kamers. "Harryyy! Schiet op!! Wees- Hel-!" Louis! Ik ren zo snel mogelijk naar de kamer waar het geluid vandaan komt. Ik zie de gespierde mannen Louis in elkaar trappen en Gemma is nergens te bekennen. Shit! Ik ren naar Louis toe en probeer de mannen weg te trekken, maar dan bedenk ik me dat ik nog een geest ben. Ik ren terug naar de kamer met het felle licht. Ik raak mijn lichaam aan en alles word feller en feller. En ineens is het zwart. Volledig donker. Helemaal zwart. Alsof mijn ogen dicht zijn.