Onzichtbaar (Voltooid)

9

Ik lig verstijfd in de badkuip. Ik kom er niet meer uit. Je denkt vast, Harry doe niet zo mal. Maar het lukt echt niet. Ik wil opstaan maar mijn lichaam werkt niet mee. Ik wil wat zeggen maar mijn mond gaat niet verder open dan het nu is. Mijn mond is halfopen achtergelaten door de mooiste lippen op aarde.

Wat heb ik die arme jongen toch aangedaan! Hij zit vast buiten ergens te huilen dankzij mij... Ik wil opstaan om hem te zoeken, maar ik zit nog steeds vast gemetseld aan de badkuip. Hoelang ik hier zit? Geen idee. . .

Na een lange tijd veel nagedacht te hebben kwam ik eindelijk uit mijn shock. Ik stond snel op en liep de badkamer uit. Geen Louis te bekennen. Ik loop naar beneden, misschien zit hij wel bij zijn opa of zusje. Ook hier is hij niet. Zijn zusje en opa zitten gezellig aan tafel te kaarten. Ik strompel naar buiten en zie hem nergens.

Ik wil terug naar binnen gaan, maar ik voel een hand op mijn schouder. Ik stop met ademen. Ik draai langzaam mijn hoofd en zie een verwarde Louis met knal rode ogen.

"Sorry, van daar net. Het was niet de bedoeling. Ik weet niet waarom ik dat deed. Ik hoop dat er niks is veranderd tussen ons. Maar ik wil dat je weet dat het niets betekenden. Laten we dit allemaal vergeten." Zei hij in een adem. Betekende die kus dan echt niks voor hem? Ging het echt per ongeluk? Het moet toch ergens vandaan komen? Of niet? Ik keek weg van zijn ogen en voelde een prop in mijn keel krijgen.

"Niets?" Louis keek me een beetje verbaasd aan maar schudde zijn hoofd. "Oh..." Ik liep langs hem het huis in en rende naar boven pakte mijn tas en loop naar buiten.

"Ga-ga je weg?" Zegt Louis zachtjes.

Ik schud mijn hoofd, "Nee, ik heb gewoon. . . even tijd nodig om na te denken." Ik zucht en kijk hem aan. "Maak je geen zorgen het komt niet door de.. door de..." Mompel ik en loop langs hem heen richting het grasveld. Ik wil me omdraaien en hem dit keer terug zoenen. Maar het betekende niks voor hem. Niks! Ik loop snel door totdat ik het huis niet meer kan zien. Ik gooi mijn tas in het hoge gras en ga liggen.

Dear diary,
Louis heeft me vandaag gekust, maar ik hem niet terug ook al wilde ik dat wel. Hij heeft mij net vertelt dat het niks betekende. Niks. Ik wilde zo snel mogelijk weg, weg van hier. Dit leven is niks en vreselijk. Ik wilde zelfmoord plegen, maar ik besefte me dat ik al dood ben. Ik hoop dat we snel mijn laatste daad vinden zodat ik naar het witte licht kan. De plek met rust. Waar ik eindelijk kan rusten in vrede.
Harold.