Maturzysta | Tom 1 |

Część 5 - Próba? ...

-Max! Max, wstawaj, patrz która godzina! - powiedziała z przerażeniem mama
-Jeszcze pięć minut... - odparł nastolatek ze zmęczeniem
-Gówniarzu, jak cię za flaki wytargam z tego łóżka to szybko na nogi wstaniesz!
-Dobrze mamo, no już, nie wkurzaj się tak, złość piękności szkodzi!
-I to już, proszę wstawać. Piętnasta godzina, piękna niedziela, a ten śpi.
Tak właśnie zaczął się mój dzień. Co dziś się wydarzyło? A więc było to tak.
Z rana zadzwonił telefon. Byłem pewny, że to Kate, ona robi mi codziennie z rana kontrole. Numer nie wskazywał na to, że to ona.
-H-halo?
-Dzień dobry, tutaj Jan Mateusz Stępień, jestem lekarzem we Wrocławiu. Pani Kate Martin podała mi Pana numer, aby poinformować, że jest w bardzo złym stanie. Słoneczna 9 - pani Kate czeka.
Koniec rozmowy
Zamarłem wtedy, moja kochana Kate, najsłodsza na Ziemi Kate, Katty jest w złym stanie, leży w szpitalu. To niemożliwe. Zerwałem się, ubrałem w mig i pognałem.
Dziesięć minut później
-Dzień dobry, gdzie leży Kate Martin?
-Jest w sali numer 25.
-Dziękuję.
Pobiegłem z nadzieją, że jest z nią wszystko dobrze. Zauważyłem doktora.
-PANIE DOKTORZE, PROSZĘ, NIECH PAN MI POWIE CO Z NIĄ JEST!
-Niestety, ale ona..
-Nie żyje...?
-Jasne, że żyje. Miała próbę samobójczą.
-To niemożliwe. Nie. To niemożliwe, Kate nie była na nic...chora... Mama. Tak. Mama. Śmierć. Mogę tam wejść?
-Jeśli Pan zechce...
-Dziękuję.
Kiedy wszedłem do pokoju i zobaczyłem w jakim stanie jest Katty, zrobiło mi się przykro, łzy same napływały mi do oczu.
-Kocham Cię... - szepnąłem z nadzieją, że nie usłyszy.
-Ja ciebie też... - odpowiedziała łamiącym się głosem.
-Co zrobiłaś, czemu...
-Nie chcę już żyć, Maxi, trzymaj się... Trzy... maj.
-Co ty mówisz, zrób to dla mnie, dla taty...
-N-nie. Zostaw mnie na razie z tym wszystkim sama.
-Ale...
-Wyjdź, proszę.
-Pa...
Co będzie dalej? Sam nie wiem. Spróbuję się z nią skontaktować za kilka dni.