Pretend Nerd [On Going]

Chapter 27.2

Chapter 27.2:
Merliyah's Flashback

Flashback

I was in first year highschool back then. Isa pa akong nerd. Siguro naman, nabasa niyo noon yung tungkol sa akin diba? I'm a nerd that transformed. Mula sa manang, baduy at nobody, naging kahangahanga,fashionista at kilala. Wanna know my cliché story?

So ayun nga isa lamang akong hamak na nerd, wala akong pake sa tao o sa kung sino man. Wala akong kaibigan.
It was a Month of November, walang klase noon mula October 28 hanggang November 6. 

Then suddenly, my phone rang. I answered the call, it was my mom. Pinapauwi niya ako ng Pinas kasi tutal wala naman na daw pasok, bibisita daw kami sa sementeryo para sa mga namatay naming kapamilya.

Hindi naman na ako kumontra kasi buti na yun at may ginagawa ako, hindi yung tutunganga ako rito.

...

Nakauwi ako ng Pinas, buong araw ay nagpahinga muna ako dahil sa pagod sa byahe. Kinabukasan, pumunta kaming seminteryo para dasalan ang mga namayapa. Sabi ni mom, ubos na daw yung bitbit nilang kandila kaya kukuha lang daw sila sa kotse,so I was left alone, standing. I was praying that time nang parang may naramdaman kong may tumitingin. I finished my prayer at inilibot ko ng tingin ang paligid. There, I saw a guy who was looking at me intently straight to my eyes. Ngnitian ako nito.

Tinignan ko ang mga gilid ko pati lumingon pa ko sa likod. Sorry naman ano? Di ako sigurado kung ako ba nginingitian nung lalaki kasi naman ang gwapo gwapo niya tapos ngingitian ba naman niya ang isang babaeng gaya ko na—nevermind. Itinuro ko ang aking sarili. Dahan dahan siyang tumango.
Nagulat ako nang lumapit ito sa akin.