Αγάπες στα θρανία

κεφάλαιο 3♡

Η πρώτη μέρα πέρασε, όπως και η πρώτη βδομάδα και το ίδιο και η ξεκούραση του καλοκαιριού. Πλέον τα μαθήματα έχουν αρχίσει κανονικά ενώ η πίεση και το άγχος τώρα ξεκινούν. Ξυπνάω το πρωί με διάθεση -απορώ κιεγω πως έγινε αυτό- και αποφάσισα μετά το μπάνιο να αφιερώσω λίγο περισσότερο χρόνο στα ρούχα μου, μ πράγμα που γίνεται σπάνια 😂. Μετά από λίγη ώρα κατέληξα σε αυτό:

Κατέβηκα κάτω και αφού μίλησα λίγο με τους γονείς μου και έφαγα τα δημητριακά μου ξεκίνησα για το σχολείο. Φτάνοντας εκεί χαιρέτησα την Άννα και την Εύη ( έτσι λέμε για συντομία την Ευγενία και την Άννα την λέμε Ανν κάποιες φορές) και μπήκαμε όλες μαζί στην αίθουσα για μάθημα. Η μέρα πέρασε σχετικά γρήγορα και φτάσαμε στην τελευταία ώρα.

Καθηγήτρια: Σήμερα θα συνεργαστείτε με τον διπλανό σας για μια εργασία, η οποία θα μετρήσει στον βαθμό του τετραμηνου σας.

Κατευθείαν κοιταχτηκαμε με τον Άρη με ένα βλέμμα που δήλωνε την απογοήτευση και των δύο. Ελπίζω τουλάχιστον να με βοηθήσει και να μη χρειαστεί να κάνω όλη τη δουλειά μόνη μου.

"θα σε βοηθήσω μην ανησυχείς" δηλώνει ο Άρης και με έκανε να επανέλθω στην πραγματικότητα.
Τι στο διαολο διαβάζει και τις σκέψεις μου τώρα??

Εγώ: ευχαριστώ
Άρης: εεε είπαμε δεν είμαι και τόσο γουρούνι ώστε να σε αφήσω να τσ κάνεις όλα μόνη σου.
Λέει και με κάνει να γελάσω λίγο
Εγώ: Εντάξει όχι και τόσο γουρούνι...Ελπίζω
Άρης: χαχα μην ανησυχείς είμαι καλό παιδί κατά βάθος
Εγώ: πόσο βάθος?
Λέω χαμογελώντας
Άρης: πολυυυυ
Εγώ: χαχαχα φαίνεται
Άρης: έλα μην είσαι κακός μαζί μου...αγαπητέ συνεργάτη στην εργασία
Εγώ: Εντάξει αγαπητέ διπλανε μου
Καθηγήτρια: Ελισάβετ και Άρη δεν νομίζω ότι τα αίτια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου είναι τόσο αστεία
Εγώ+Άρης: Συγγνώμη
Άρης: *ψιθυριστα* τι στρίγγλα που είναι
Εγώ: το ξερωω
Άρης: τελικά σε συμπαθω αρκετά εσένα
Εγώ: "τελικά"?!?!
Άρης: εε νόμιζα ότι ήσουν λίγο ψιλομητα...
Εγώ: αααχ να ' σαι καλά
Άρης: εεελα μην παρεξηγείσαι τώρα
Εγώ: όχι βρε πλάκα σου κάνω...

Και έτσι τα είπαμε αρκετά μέχρι που αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την εργασία. Φυσικά δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλά και μόλις χτύπησε το κουδούνι δεν είχαμε τελειώσει ούτε τη μισή δουλειά.

*κουδούνι*
Καθηγήτρια: λοιπόν όσοι δεν έχουν τελειώσει τις εργασίες τους να μου τις παραδώσουν μέχρι το τέλος της εβδομάδας στο γραφείο μου παρακαλώ.
Άρης: ωωωχ έχουμε δουλειά να κάνουμε
Εγώ: Ναι αρκετή...
Άρης: θες να συναντηθούμε μετά το σχολείο στη βιβλιοθήκη??
Εγώ: Ναι φυσικά
Άρης: οκκ...Έχω μια δουλίτσα οπότε θα σε βρω σε 10 εκεί
Εγώ: Εντάξει κανένα πρόβλημα

Μου χαμογελάει και βγαίνει από την αίθουσα. Μόλις βγαίνω και εγώ τρέχουν προς το μέρος μου οι φίλες μου με πολλές ερωτήσεις για εμένα και τον Άρη.

Άννα: Λοιποοον...?
Ευγενία: με τι γελούσαν τα πουλάκια μου και τους έκαναν και παρατήρηση??
Εγώ: είναι καλό παιδί τελικά
Άννα: και...??
Εγώ: και έχει και χιούμορ
Ευ: καιιι...??
Εγώ: και ίσως να μου αρέσει λιγουλάκι
Και οι δύο μαζί: ωωωωω
Εγώ: έλα σσσς τώρα με περιμένει στη βιβλιοθήκη
Α: ΠΛΆΚΑ ΚΆΝΕΙΣ ΈΤΣΙ??
Ευ: ΡΑΝΤΕΒΟΎ??
Εγώ: τι λες μωρέ την εργασία θα κάνουμε
Α: ναι ό,τι πεις
Εγώ: Αλήθεια λέω και πρέπει να φύγω μην με περιμένει τόση ώρα ο άνθρωπος
Ευ: Αντίο Ιουλιέτα
Α: ναι πήγαινε να συναντήσεις τον Ρωμαίο σου
Εγώ: έλεος σκαστε θα σας ακούσουν.
Τους λέω και φεύγω με κατεύθυνση τη βιβλιοθήκη.

Μπαίνω μέσα φουριόζα και τον βλέπω να έχει καθίσει σε ένα τραπέζι με το βιβλίο ιστορίας και να διαβάζει. Μπράβο...δεν τον είχα για τόσο επιμελή. Είναι πάντως πολύ όμορφος έτσι πως συγκεντρώνεται στο βιβλίο. Με τα καφέ προσεγμένα μαλλιά του και τα πράσινά του ματιά που με κοιτάνε γλυκά -μισό τι?- Ωχ Θεέ μου Ελισάβετ καρφώνεσαι, σκέφτομαι, και πάω με γρήγορα βήματα προς το μέρος του.

Άρης: πρέπει να ήταν πολύ ωραίος αυτός που κοιτούσες για να καρφωθεις τόση ώρα
Εγώ: χμμ απλά σκεφτόμουν κάτι δικά μου.
Ισχυρίζομαι , ενώ καταλαβαίνω πόσο μεγάλη προβλέπεται να είναι αυτή η εργασία.

Γειά σας γλυκάκια μου...Αυτό ήταν και το τρίτο κεφάλαιο...Από ό,τι καταλάβατε η Ελισάβετ μας φαίνεται να ενδιαφέρεται για τον Άρη. Θα είναι όμως αμοιβαίο το ενδιαφέρον?? Πως θα πάει η συνεργασία τους?? Όλα στο επόμενο κεφάλαιο.
Φιλιά 🍦💘