κεφάλαιο 4♡

17 5 2
                                    

Άρης: νομίζω έχουμε κάνει καλή δουλειά ως τώρα
Εγώ: Ναι είμαστε καλή ομάδα τελικά
Άρης: χμμ...δίκιο έχεις. Δεν μου έχεις πει όμως τίποτα για τη ζωή σου
Εγώ: τι θα ήθελες να μάθεις??
Άρης: εεε ξέρω γω...τα χόμπι σου ας πούμε
Εγώ: Λοιποοον...μαρεσει να παίζω πιάνο και τεννις, να πηγαίνω βόλτες και σινεμά με τις φίλες μου...Αυτά πάνω κάτω
Άρης: ωραία
Εγώ: εσύ??
Άρης: εμένα μ'αρέσουν πολύ τα βιντεοπαιχνιδια και το μπάσκετ
Εγώ: όπως σε κάθε αγόρι...
Άρης: ναι...

Και κάπου εκεί σταματήσαμε και αρχίσαμε να ασχολούμαστε με την εργασία. Μετά από μιάμιση ώρα περίπου είχαμε τελειώσει.

Εγώ: καιιι...Τέλος
Άρης: ναι...Μπράβο μας
Εγώ: όντως!
Άρης: έλα να μιλήσουμε τότε λίγο ακόμη για εσένα
Εγώ: εεε δεν ξέρω τι άλλο να σου πω...μια απλή δεκαπενταχρονη είμαι
Άρης: με πανέμορφα μάτια

Αυτό ήταν αλήθεια. Εντάξει ίσως είμαι λίγο ψώνιο αλλά τα μάτια μου ήταν το μόνο χαρακτηριστικο πάνω μου για το οποίο είμαι περήφανη από μικρή
Είναι μπλε με λίγο πράσινο...Βασικά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω οπότε δείτε τα:

Συνειδητοποιησα ότι για ακόμη μια φορά είχα απορροφηθεί από τις σκέψεις μου και ο Άρης με κοιτούσε περίεργα

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

Συνειδητοποιησα ότι για ακόμη μια φορά είχα απορροφηθεί από τις σκέψεις μου και ο Άρης με κοιτούσε περίεργα.

Άρης: ένα κοπλιμεντο σου έκανα μην ταράζεται.
Λέει γελώντας
Εγώ: τι?...ααα ναι...ευχαριστώ
Του απαντάω και είμαι σίγουρη ότι είχα κοκκινισει λιγάκι
Άρης: λοιπόν σήμερα μόλις πας σπίτι σου μπες Facebook γιατί θέλω να σου στείλω κάτι...Τώρα πρέπει δυστυχώς να φύγω
Εγώ: τι θα μου στείλεις??
Άρης: έκπληξη!
Εγώ: οκευ

Με χαιρετάει και φεύγει. Έτσι απλά. Κιεγω να έχω μείνει άναυδη. Πρώτη φορά μου μιλάει έτσι αγόρι. Ή τουλάχιστον αγόρι που να μου αρέσει. Πρέπει να τα πω επειγόντως όλα στην Άννα και την Ευγενία. ΕΠΕΙΓΌΝΤΩΣ
Μόλις βγαίνω από τη βιβλιοθήκη τις βλέπω να συζητάνε στις τουαλέτες απέναντι. Χαμογελάω και τις πλησιάζω για να τις τρομάξω.

Εγώ: ΜΠΟΥ
Και οι δύο μαζί: ΑΑΑΑ
Άννα: είσαι χαζό παιδί μου, με κοψοχολιασες
Ευγενία: ναι η ψυχή μου στην κουλουρη πήγε
Εγώ: χαχαχα. Αυτό για να μάθετε να με παρακολουθειτε
Α: μα τι λες?
Λέει με έναν ψευτοπαρεξηγημενο τόνο
Ευ: εμείς? Ποτέ
Εγώ: Ναι είμαι σιγουροτατη
Α: να είσαι
Ευ: Ναι άσε τώρα τι κάναμε εμείς και πες τι έκανες ΕΣΎ
Εγώ: εγώ??...Τίποτα
Α: και τότε τι λέγατε...*κοιτάει το κινητό της* για δύο ώρες και δεκαπέντε λεπτά με τον Άρη
Εγώ: Αχα το ήξερα ότι με παρακολουθουσατε
Α: δεν απάντησες στην ερώτηση μου
Εγώ: καλά...Ίσως να είπαμε και δύο κουβέντες πέρα από την εργασία
Ευ: όπως?
Εγώ: εεε να...μιλήσαμε για τις ζωές μας τα χόμπι μας και τέτοια πράγματα Α: μόνο??
Εγώ: και μου είπε ότι έχω πολύ ωραία μάτια
Ευ: Αααααα
Εγώ: και ότι σήμερα θα μου στείλει στο facebook
Α: ΝΑΙ ΚΑΛΆ?!?! Τι θα σου στείλει
Τσιρίζει ενθουσιασμενη
Εγώ: σσσσς πιο σιγά. Δεν ξέρω είπε ότι θα είναι έκπληξη
Ευ: ωωωω τι γλυκό και ρομαντικό
Εγώ: κάτσε να δούμε πρώτα τι θα είναι
Α: για να δούμε πρέπει να πας σπίτι οπότε...κουνηθείτε και οι δύο
Εγώ: Ναι δίκιο έχεις...έλα Εύη πάμε
Ευ: εεε?...ναι ναι τώρα
Καθώς περπατάμε παρατηρώ ότι η Ευγενία ήταν πολύ αφηρημένη
Εγώ: τι σκέφτεσαι ευη??
Ευ: εεεμ...Τίποτα
Α: ναι άστα αυτά αφού σε ξέρουμε καλά
Ευ: νομίζω ότι ο Σπύρος δεν με συμπαθεί
Εγώ: γιατί το λες αυτό
Ευ: εεε να στην εργασία δεν μου πολυμιλουσε
Α: απλά δεν σε ξέρει ακόμα καλά βρεε κουτό
Ευ: ίσως να έχεις δίκιο
Και έτσι μπήκαμε στο λεωφορείο και πήγε η κάθε μία σπίτι της

Μπαίνω μέσα στο σπίτι και βλέπω τη μαμά η οποία είχε μαγειρέψει. Τη χαιρετώ και πάω γρήγορα να ξεντυθω και να πλύνω χέρια για να φάω, αφού πεινούσα σαν λύκος. Στο φαγητό μιλήσαμε για την ημέρα μας αλλά φυσικά δεν ανέφερα τίποτε για τον Άρη. Δεν συνηθίζω να τα συζητάω με τη μαμά μου αυτά. Έτσι μόλις τελειώσαμε τη βοήθησα να μαζέψει τα πιάτα και ανέβηκα πάνω να διαβάσω.
Φυσικά δεν άντεξα και άνοιξα αμέσως το κινητό μου να δω τα μηνύματα.
Και το βλέπω. Το κυκλάκι με τη φωτογραφία του στο πάνω μέρος της οθόνης μου εμφανίζεται και με κάνει να χαμογελάσω μόνη μου. Το πατάω και βλέπω κάτι που σίγουρα δεν περίμενα...

Εγώ: ένα τραγούδι?!?

Γειά σας γλυκάκια μου. Να και το τέταρτο κεφάλαιο. Γλυκουλιδες δεν είναι η Ελισάβετ μας με τον Άρη?? Τι τραγούδι λέτε να είναι αυτό που της έστειλε?? Και τι θα γίνει με τον Σπύρο?? Όλα στο επόμενο κεφάλαιο
Φιλιά 🍦💘

Αγάπες στα θρανία Donde viven las historias. Descúbrelo ahora