Αγάπες στα θρανία

κεφάλαιο 6♡

Πέρασε άλλη μια εβδομάδα. Μια καταπληκτική εβδομάδα με ατελείωτες συζητήσεις με τον Άρη (χωρίς να ξεχνάω τα μαθήματα μου 😉) και φυσικά με πολλές βόλτες με την Άννα και την Ευγενία. Και με αυτά και αυτά έφτασε Παρασκευή. Πρώτη ώρα Μαθηματικά. Είμαι καλή στα μαθηματικά αλλά όσο ναναι βαριέμαι τώρα να λύνω ασκήσεις. Αλλά ξέρω ότι δίπλα μου θα έχω μια πηγή γέλιου που θα κάνει το μάθημα υποφερτό. Τον Αρουλη. Ναι καλά είδατε. Έτσι τον λέω πλέον και αυτός με φωνάζει Βετακι, λέει ότι βγαίνει από το Ελισαβετακι. Το ξέρω ότι είναι το πιο απαίσιο ψευδώνυμο που θα μπορούσε να σκεφτεί, αλλά όταν το λέει αυτός ακούγεται θεϊκό. Το ξέρω εχω πάθει μεγάλη καψούρα αλλά δεν με νοιάζει.

Άρης: τι σκέφτεσαι και έχεις απορροφηθεί τόσο? Σχεδόν κοιμάσαι.
Εγώ: εεεε? τίποτα απλός νυστάζω λίγο και βαριέμαι να προσέξω.
Άρης: ωραία κιεγω το ίδιο. Έλα να συζητήσουμε.
Εγώ: για ποιο θέμα?
Άρης: δεν μου έχεις πει ποτέ...έχεις αγόρι??
Εγώ: όχι βέβαια
Άρης: Μάλιστα Μάλιστα. Δηλαδή δεν κάνεις φάσεις εε??
Τι ήταν τώρα αυτό?? Αυτός ήταν ο λόγος που μου μιλούσε?? Με ήθελε για να κάνει "φάσεις"?? Άρχισα να βραζω από θυμό.
Εγώ: ΣΟΥ ΦΑΊΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΚΟΠΈΛΑ ΠΟΥ ΚΆΝΕΙ ΦΆΣΕΙΣ??
Άρης: φυσικά και όχι. Το αντίθετο. Δεν ήθελα να υπονοησω κάτι. Είσαι απλά υπέροχη.
Το έσωσε κάπως.
Εγώ: ααα είπα μήπως... Όχι πάντως δεν έχω ούτε αγόρι ούτε...Τίποτε άλλο
Άρης: ούτε εγώ
Εγώ: δεν έχεις αγόρι?
Άρης: αστείο. Εννοώ δεν έχω ούτε κοπέλα ούτε κάνω φάσεις
Εγώ: οκευ
Άρης: έλα να κάνουμε τώρα τις ασκήσεις γιατί θα μας βρίσει ο άλλος
Εγώ: ναι

Και περνάει το πρώτο δίωρο και το δεύτερο και στο τελευταίο διάλειμμα γίνεται κάτι που δεν περίμενε καμιά μας. Εκεί που μιλούσαμε με την Άννα και την Ευγενία, έρχεται ο Σπύρος και ζητάει να απασχολήσει την Εύη για δύο λεπτά. Κατευθείαν κοιταζομαστε και οι τρεις παραξενεμενες, αλλά γρήγορα Ξυπνάω εγώ και λέω:

Εγώ: φυσικά όλη δικιά σου
Σπύρος: θα την προσέχω
Λέει γελώντας
Άννα: χαχα το ελπίζουμε

Τους κοιτάζω που απομακρινονται
Άννα: τι ήταν αυτό??
Εγώ: ελπίζω κάτι καλό
Α: κιεγω το ίδιο. Με τον Άρη πως πάει??
Εγώ: αααχ τέλεια. Είναι ονειρεμένος και τόσο γλυκός και καλός.
Α: κάποια έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα άγρια
Εγώ: Ναι. Βέβαια σήμερα μου έλεγε κάτι κουλά για το αν κάνω μόνο φάσεις, αλλά μετά το έφτιαξε και μου είπε ότι είμαι υπέροχη
Α: το ξέρεις ότι αν σε πληγώσει θα τον πλακώσω έτσι??
Εγώ: δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί