GİZEM KAPIYI ÇALINCA

merhaba ''CEHENNEM ''

Büyük bir şaşkınlık ve korku içerisinde arabanın arka koltuğundan dışarıyı izliyorum.Annem bana 15 yıllık hayatımın en büyük kazığını attı diyebilirim.Yatılı okul nasıl bir mantık?İnsan kıyar mı hiç çocuğunu görememeye?

------------

Birazdan annemin kapıyı sertçe açmasıyla kafamdaki acı bir olup beni uyandırdılar.Biraz içim geçmiş.

-Kalk Almira geldik.

-Of anne ya!Bunu yapmak zorunda değilsin ama...

-Zorundayım.Baksana okuldan kovulacak kadar ne yaptıysan artık?Hem son zamanlardaki davranışlarından biraz tedirgin olmuştum zaten.Müdire sağ olsun içimdeki tezi doğruladı.

Büyük bir iç çekişin ardından gördüğüm manzarayla irkilmem bir oldu.Oha ama!Bu nasıl bir okul?

Milattan önce yapılmış olmalı ki gördüğüm,en eski kullanılan yapı.Koyu ve iç karartıcı kahverengi rengi ahşap duvarları ve kırılmaya yüz tutmuş örümcekli pencereleri karnıma kocaman bir ağrı soktu.-heyecanlandığımda,stres yaptığımda,korktuğumda felan karnıma ağrı girer.- Bahçesinde -tabii eğer bahçe diyebilirsem- kocaman ağaçlar var ama dalları yerlere kadar eğilmiş ve hepsi kupkuru.Mevsimin henüz sonbahar olmasına bağlayabilirim nedenini ama bu ağaçlarla kimsenin ilgilenmediği fazlasıyla aşikar.

-Yürü kızım,müdürenin odası yukarıda olmalı.

-Olmaz!Be-ben buraya gi-girmeem!

-Almira saçmalama kızım gel hadi,dedi annem sinirli ama bir o kadar da yüzüne güleç tavır takınmaya çalışırken.

Babama büyük bir serzenişte bulundum gözlerimle.Adeta yalvardım ama her zaman olduğu gibi annemin kararı uygulandı.

-----

Binaya büyük bir korku ve endişe içerisinde girdim.Kapının tam karşısında ama 3 metre kadar uzağında değişik giyimli ve ürpertici bakışları olan bir kadın tahminime göre 11 yaşındaki bir çocuğu yakaşından tutmuş ve bağırarak hırpalıyordu.İşte o an ne ile karşı karşıya olduğumu anladım...  MERHABA ''CEHENNEM ''

------

-Anne kadına bak ne yapıyor küçücük çocuğa?Kim bilir bana neler yapar?Hadi gidelim!

Annem bana aldırış etmeden kadına sevimli bir sesle seslendi:

-Bakar mısınız hanımefendi?

Kadın aynı yüz ifadesiyle-korkunç- anneme yaklaştı:

-Buyrun ne vardı?

-Biz kızımızı bu okula yazdırmak istiyoruz da müdür ile görüşebilir miyiz?

-Görüşemezsiniz.Kayıt ettirecekseniz benimle gelin.Şu taraftan...

Kadının arkasından gidiyoruz.Ama ayaklarım beynimin isteğini yerine getirmiyor!Ben gitmek istemiyorum ama annem resmen vücudumu ele geçirmiş durumda.

-----

Kadının odasındayız artık.Odada değişik bir hava var.İçerisi kocaman güllelerle ve madalyalarla dolu ama eski ve kullanılmış oldukları belli.Dekoratif değiller anladığım kadarıyla.Duvarda kocaman bir tablo var.Sanırım tablodaki bu kadın ve elinde gülle ve madalyalar ile poz vermiş.Anlaşılan sporla ilgileniyor ve bu ekipmanlar da onun spor malzemeleri.

Kadın annemle babamın önüne bir kağıt koydu.

-Bu formu doldurmanız yeterli.Ardından gidebilirsiniz.

Annem ve babam formu okumaya koyulurken ben de bir yandan odayı inceliyor,bir yandan da kadını ayrıntılıca süzüyordum.Tabii kadın da beni...

-Adınız ne küçük hanım?

-A- a Almira,dedim kekeleyerek.

-Hmm.Biraz ukala bir tipe benziyorsun ama işin uzun sürmez.

-İşim derken?A-anlamadım.

-Boşver.

Annem bu sırada imza atıyor,babam da endişeli gözlerle bana bakıyordu.

-Tamamdır,dedi kadına bakarak.

-Gidebilirsiniz o halde.Kızınız bizimle güvende merak etmeyin.Ayrıca adınızı öğrenebilir miyim?

-Benim adım Selin,eşiminki de Selim.

-Kardeş misiniz?,dedi kocaman ama bir o kadar iğrenç bir şekilde.

-Yok eşim kendisi.

-Şaka yapmıştım zaten.

-Anne... Burada okumak istemiyorum,dedim anneme fısıldayarak.

-Başka çare yok formu imzaladık artık çok geç.

Umutsuz bir şekilde anneme ve babama hiç görüşemeyecekmişim gibi sarıldım.Ve çok geçmeden gittiler.

-Marry!Yeni arkadaşına odasını ve yatağını göster.Okulumuzla ilgili bilgileri de ver ki sıkıntı çıkarmasın!,dedi sinsi bakış atıp uzaklaşırken.

-Merhaba ben Marry.Sen?

-Almira.

-Memnun oldum.Gel odanı göstereyim.

Olamaz ya!Burada nasıl yaşayacağım ben?Önümde çook uzun bir yol var anlaşılan...