T - Application

5

Lumipas ang maraming araw at masaya ako na okay na okay na kami ni Leslie pero hindi parin naming alam kung sino pwedeng gumawa nito sa kanya. Nanatili si Leslie sa ospital ng tatlong araw pa dahil kailangan nya pa raw magpahinga sabi ng doctor.

(Bumalik sa aking alaala ang araw na dinalaw ko sa ospital si Leslie.)

Ang daming kong iniisip kung sino ba pwedeng gumawa nito sa kanya, syempre hindi naman magpapakilala ung may sala kaya kailangan ko mag-isip pa ng sobra. Naglaho bigla ang lahat ng aking pag iisip ng magsalita muli si Les. "Before I faint.." habang tinititigan ko sya halatang inaalala nya ang lahat nung araw na yun, "I looked up from the stairs where I was standing and saw the same uniform that I was wearing."

So babae pala ang may gawa sa kanya nito. Hindi ko alam ang maaari kong gawin sa babaeng yun kapag nahanap ko sya. Muntik na mawala ang kaibigan ko dahil sa kagagawan nya at sinadya nya pa itong gawin talaga.

Nakita ni Leslie ang pagkuyom ng aking kamay."Les." napatingin sya sa akin at alam kong blanko ang nakikita nya sa aking mukha ngayon. "Sorry pero hindi ko alam ano magagawa ko kapag nakilala ko gumawa sayo nyan."

Hinawakan naman niya kamay ko. "Jas, don't say that. You're not going to be a murder." Sabi niya na na may pag aalala sa kanyang boses. "I know you're better than that. Like what I said I'm still alive and okay now." Pagtuloy niya.

Napabuntong hininga naman ako at tumango na lamang. "You want to eat?" Pag iiba ng topic.

"Yes ma'am!" Na may saludo pa, natawa naman kami dahil sa ginawa niya.

'It's good to be back.'

-Reality-

Naglalakad kami papuntang canteen ni Les nang may tumawag sa akin.

"Jas!" Sigaw ng isang lalaki, isang tao lang na nakakapagpagawa ng patibukin ang natutulog kong puso. Lumingon kami ni Les at nakita ko papunta sya sa amin na may ngiti pa sa labi nito, hindi ko tuloy mapigilan mapangiti rin.

Wala naman imik si Les, alam ko naman na kung bakit. Nang makalapit na sa amin si Jin na hingal na hingal nagsalita naman na ako. "Why are you running?"

"Obviously gorgeous, it's because of you." Kinindatan nya pa ako, ramdam ko ang pagkainit ng aking mukha dahil sa mga pinagsasabi nya.

Tumawa naman ako ng pilit kasi naman namumula ako at nahihiya pa. "Ehh, do you want to join us in our table?" Ngumiti sya at tumango bilang sagot.

"I'll order." Nang sabihin na namin ang bibilhin ay dumiretso na sya agad sa counter kami naman ni Les umupo na sa table namin.

Naba-bother ako sa pagiging tahimik ni Les. "Uhmm.." hindi ko alam ang sasabihin ko. "Les, do you mind if Jin join us?" Umiling naman ito na nakapagpakalma sa akin.

"I'm fine with it, don't worry." Binigyan nya ako ng ngiting sinsero. "Besides, I can see in your eyes bestiee that you like him." panukso niya sa akin, she's back alright. Namula naman ako at iniwas ung tingin as if on cue biglang dumating si Jin. Bigla nanaman bumilis ang tibok ng puso ko. Inilapag muna ni Jin ang inorder naming pagkain sa lamesa at umupo sa tabi ko.

Kitang kita ang panunuksong mga mata ni Les dahil dumating na si Jin. "Umm, did I miss something?" Pagbabasag ni Jin ng katahimikan.

Hindi ko tuloy matignan ng maayos si Jin dahil sa puso ko at dahil kay Les na inaasar ako pero nagpapasalamat ako na si Les ang nagsalita para sa akin."Nahh, don't mind it. It's not that really important."

"Tsk." Bulong ko dahil inaasar nya pa rin ako.

"Owww.." nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko na tumingin sa akin si Jin. Lalo tuloy ako kinabahan. "Gorgeous, why is your face red?" nagtataka nyang tanong.