Everything has changed ( Dutch Fanfiction)

Je bent me held liam {5}

(joy P.O.V)

liam en ik kwamen steeds dichter met onze hoofden naar elkaar toe, als ik dan EIN-DE-LIJK zijn perfecte lippen bijna op de mijne kan zetten komt mijn moeder binnen en begint ze tegen me te schreeuwen : "JOY ROTKIND DAT JE BENT!! JE HEBT LIAM TOCH NIET VERTELD HE!!" ik schrik en krijg tranen in m'n ogen, het allerergste is dat ik liam's ogen naar.mij zie staren..

Ik bedenk me geen moment en ren naar buiten zonder enkel benul waar ik heen ga.

maar 1 ding weet ik zeker,'Ik.kom nooit meer terug! Ik ren keihard naar de plek waar ik altijd heen ga : voor het huis van me oma en begin keihard te huilen, ik zie een jongen naar me toekomen.. hij omhelst me en vraagt wat er daarnet gebeurd , als ik hem alles verteld heb zie ik dat hij ook huilt.

we knuffelen elkaar en voor ik het weet vergeet ik alles om me heen.

ik glimlach zachtjes naar hem als ik zie dat hij al naar mij glimlacht.

"joyytje," begon hij. "ja?" "zullen we maar teruggaan? het begint namelijk erg koud te worden ..." "NEE!" schreeuw ik, liam kijkt me geschrokken aan. " sorry het spijt me, het is alleen: ik wil niet weer worden mishandeld en verkracht " het was eruit voor ik er erg in had.

"dat hoeft ook niet kom naar mijn huis je mag der vast blijven" " "weet je het zeker?" "100% procent! " en hij lachte breed waardoor ik in de lach schoot en later kaj zelf ook, als we bij hem thuis zijn en ik mag blijven rennen we zijn kamer in en doen snel onze kleren uit en gaan onze tandenpoetsen en liggen we in de woonkamer

"Slaaplekker liam,je bent mijn held." maar blijkbaar hoorde hij het niet want ik hoorde naast me licht gesnurk, ik lachte en viel net als liam in een diepe slaap....